متن زهرا نمازخواجو

در این دریای بی‌کران روزگار، کشتی وجودت را تنها به لنگر ایمان بسپار. آنگاه که دلت یقین کند هیچ سایه‌ای جز فیض مطلق بر سر نیست، دیگر هیچ نیازی تو را رام نخواهد کرد

در کوچه های سرد تنهایی پرسه زدم تا بیابم آغوش گرم تو را...
زهرا نمازخواجو بیتا

پاییز در راه است
با اشک هایی که هر روز
بر گونه های من نیامده
خشک می شوند
وتو پنهانی ترین دلتنگی من هستی..
زهرا نمازخواجو بیتا

دلم که می گیرد
یک فنجان چای داغ پشت
پنجره بسته روی صندلی تنهایی
در رویاهایم به تو می اندیشم
ای آرام جانم
زهرا نمازخواجو بیتا

زندگی را با عشق
و آینده ات را با امید بساز
زهرا نمازخواجو بیتا

دریا خودش می داند
شرح دلتنگی من را
موج می زند
بر ساحل غریبم
زهرا نمازخواجو بیتا

مهربانی می آید
با آغوشی
پراز احساس و آرامش
تانهد پای در سرای تو
ای آموزگار عشق
زهرا نمازخواجو بیتا

آغوش تو
امن ترین نقطه دنیاست
آنگاه که نگاهم به نگاهت
گره می خورد
زهرا نمازخواجو بیتا

تقویم گوید سی ساله ام
بی تو اما من
در جوانی پیر گشته ام
زهرا نمازخواجو بیتا

باران که می بارد
دلم غمگین می شود
می روم
به کجا نمی دانم
من بغض میکنم
آسمان گریه...
زهرا نمازخواجو بیتا

راهی جاده می شوم
میدانم
عشق
جاده یک طرفه ایست
که جای برای برگشت ندارد
زهرا نمازخواجو بیتا

آسمان
آسمان چه دیدی زما

که باران برما حرام کردی
زهرا نمازخواجو (بیتا)

عالی ترین عبادت انسانیت است

زهرا نمازخواجو ،بیتا

پاییز امسال چه حس عجیبی دارد
باغ بی برگ با سکوتش چه حس غریبی دارد
باد خزان چه در گوش طبیعت زمزمه می کنی
برگ درختان در هیاهوی وزیدن تو اند چه غوغایی به پا می کنی
دیگر برگی نماند بر جان وتن درختان خزان زده
ببار باران که دلم...

در جهانی که پر شده از رنگ و ریا مهربان باش چو باران بهار
زهرا نمازخواجو

آرامش زیباترین حس دنیاست.

زهرا نمازخواجو

زندگی مثل قطار است.

و ما همه مسافر زمان

یک جایی ایستگاه آخر است

و باید پیاده شد
زهرا نمازخواجو

بوی بهار هم سرحالم نمی کند

چیزی زغم تنهایم کم نمی کند

زهرا نمازخواجو