شعر نسرین شریفی

سلام بر کسانی که به گیج گاهمان شلیک نمی کنند

می آیند و می روند و میگذرند
روزها را می گویم
چه خوش باشد
چه ناخوش
بیرون بکش
غزل واژه های ناب زندگی را
با تکانش دل تنگیهای چسبنده
وگرنه آنچنان هواری خواهند کشید
و دوره ات خواهند کرد
و پیله خواهند بست
واژه های غمهای بی پایان زندگی

من دلم تنگ است
ره چاره نمی بینم
چگونه دربیارم دل؟

صاحب این ملک و این مکنت تویی؟
بس خیال خام درسرت پرورده ای

آسوده نبودم در این ره که تو بردی دل من را

یارب چه محالیست این اندوه شیرین جوانه زده درمن