متن مرگ و عشق

نفس‌های من به نفس‌های تو، پیوندی‌ست که هرگز جدا نمی شود حتی با مرگ.

چشم‌هایت، ماهی در دل شب
در آغوش تو، جاودانه‌ام، بی‌پایان
عشق تو، چراغی در راه مرگ
که می‌سوزد، ولی نمی‌میرم

هر نفس که می‌کشم، تو هستی
در خون من، در قلب من، در زمان
هر لحظه که می‌گذرد، تو باقی
عشق‌ات در من، همانند یک جان

مرگ نمی‌تواند جدا کند...

رسد روزی که پایان یابد این دلتنگی من
ولی آن دم که زیر خاک باشد منزل من.

تو همون هفت دقیقه‌ای بودی که دلم می‌خواست بعد مرگم مرورش کنم…

او، تو را کشته بود؛
ولی تو انگار طوری هستی
که اگر بر مزارت دسته گلی می‌گذاشت،
او را می بخشیدی.

تا دوست داری ام
تا دوست دارمت
تا اشک ما به گونه هم می چکد ز مهر
تا هست در زمانه یکی، جان دوستدار
کی مرگ می تواند
نام مرا بروبد از یاد روزگار ؟
بسیار گل که از کف من برده است باد
اما من غمین
گلهای یاد کس...