متن جاودانگی عشق

خاکِ خارِ جاده، نشونه‌ی رفتن
اما یادِ تو همیشه می‌مونه، بی‌پایان
در هر گام، در هر لحظه از راه
عشقِ ابدی‌ات، با من همیشه‌ست، همراه

هر سنگ، هر خار، با یادِ تو زیباست
این مسیرِ پر از درد، به عشق تو پر از احساس
حتی وقتی جاده‌ها به بن‌بست می‌رسن...

چشم‌هایت، ماهی در دل شب
در آغوش تو، جاودانه‌ام، بی‌پایان
عشق تو، چراغی در راه مرگ
که می‌سوزد، ولی نمی‌میرم

هر نفس که می‌کشم، تو هستی
در خون من، در قلب من، در زمان
هر لحظه که می‌گذرد، تو باقی
عشق‌ات در من، همانند یک جان

مرگ نمی‌تواند جدا کند...

سوال عاشق به معشوق که من کجای زندگیتم؟

تو، باران ناگهانی یک غروب گرم،
ردپای نسیمی که خواب موج را پریشان کرده،
تو، نورِ محوی که از لابه‌لای پرده‌های خاکستریِ زمان
بر خاطراتم می‌تابد—
نه دور، نه نزدیک؛
نه آغاز، نه پایان؛
تو، آن سکوتی که پیش از طوفان،
و...

"قول عاشقانه"
لبخندت را در شب‌های بی‌قرارم به آسمان سپردم...
تا ماه گواه شود که قولم از جنس جاودانگی‌ست...

در میان خاموشیِ دنیا،
کلماتم را در دلِ باد پنهان می‌کنم،
تا هر نسیم، تو را از عهدی که بسته‌ایم یاد کند...

"دریای آرزو"
در گستره‌ای از رؤیاهای بیکران، دست در دست هم، بی‌هیچ هراس از طوفان‌های گذرای زندگی، در دریای آرزوها قدم می‌زنیم. موج‌های خیال، نغمه‌ای آرام در گوشمان زمزمه می‌کنند و آفتاب امید، با گرمای دل‌انگیزش راه را روشن می‌سازد.

گام‌هایمان بر امواج نرم آرزوها، ردپایی از اشتیاق بر جای...

دلم ز مهر تو، ای جانِ جهان، نمی‌میرد
که هر دلی ز تو آگاه، در امان نمی‌میرد
به تپش دل عشاق، نقش عمر شود جاوید
کسی که مست تو گردد، در این زمان نمی‌میرد
ز جلوه‌ی تو به دل، صد آفتاب برآید
چنین چراغ فروزان، به باد و جان نمی‌میرد...

می خواهم فریاد بکشم اما بر سر چه کسی...
تو؟
هرگز...
می خواهم نفرین کنم چه کسی را...
تو؟
هرگز...
می خواهم یک دل سیر گریه کنم برای چه کسی...
به غیر از تو؟
هرگز...
و می خواهم بمیرم برای چه کسی...
باز هم به غیر از تو؟
هرگز...
آری...