دم رفتن که نشد سیر نگاهت بکنم تا ابد حسرت تو در دل من جا دارد
مادرت را ببوس؛ وبه آغوش بکش تا نبودش را نبوسیده و سنگی سرد را در آغوش نکشیده ای... میروی عمری، نمی فهمی دراین عالم فقط روشنی بخش، مسیر تو دعای مادر است بی حضور سایه اش دنیا جهنم می شود دیر می فهمی بهشتت رد پای مادر است
می رسد فصل بهار و میرود از دل غبار آسمان رحمی کن و بر خاطرات من نبار بر من دل خسته که دارم هوای زندگی گرچه عمرم سرشده در کوچه های انتظار انتظار دست گرمی که مرا گم کرده است خاطراتی که به دادم میرسد شب های تار یاد چشمانی...
تنهایی یعنی:سرت درد کند، برای داشتن کسی که تنهادلیل تنهایی توست تنهایی یعنی اویی که باید باشد، نباشد؛ کسی که داشتنش محال است و فراموش کردنش ناممکن... تنهایی یعنی: تو نباشی و من بین و بغض و حسرت با دلتنگی تمام"خیالت"را به آغوش بکشم! و بدتر از تنهایی هم یعنی...
لطفا هر صبح️ جای خورشید، بر من بتاب خیره بر چشمانم بخند، و بهانه ی آغازِ دیگری باش. ️️️
دردِ دل با کَس نگفتم، دردِ من گفتن نداشت خنده بر لب می زدم، هرچند خندیدن نداشت
خسته از زندگی، کاش خدا رحم کند... زود امضا بکند برگهٔ استعفأ را...
می نشینم با خیالت چشم می دوزم به در در هوایت شب به شب از عمر من کم می شود
وفاداری شبیه من به خواب خود نمی بینی چنان دیوانه ات بودم که بی تو، با تو بودم من
میان دفترم برگ خزان دارم نمی فهمی به چشمم بعد تو اشک روان دارم نمی فهمی هنوز اینجا کسی با یاد تو شبها نمیخوابد درون سینه ام درد گران دارم نمی فهمی برایت می نویسم تا سحر شعر غریبی را ز دلتنگیِ تو داغی نهان دارم نمی فهمی اگر چه...
صبح یعنی نفسم با نفست ساز شود چشم من در نگه عاشق تو باز شود...
آنچه روشن بکند صبح مرا خنده ی توست... در غیابت دلِ من، بی نَفَست می گیرد...! ️️️
توبه کردم که دگر شعر نگویم ز فراق این دل توبه شکن با غم عشقت چه کند؟
یا حسین فریاد کردی، که دگر یاور نداری بی وفایی را ز امت ،این چنین باورنداری جان فدای ناله های آخرین سرباز راهت عالم از داغت بسوزد،که دگر اصغر نداری
گفتند که درد است سرانجام خیالت این درد خوشم باد که بیمار توام من
قتل عمد است، کسی را که تو را می خواهد! به نگاه دگری ، از بر خود دور کنی؛
چه دردی بدتر از اینکه، بخواهی رفتن او را؛ خودم صدبار جان کندم، ولی رفتن صلاحش بود
تو خندیدی و چشمانت ز یادم برد رفتن را من از لبخندت آموختم ز این دنیا گذشتن را
ترسم در آرزویت حسرت به دل بمانم وقتی به تو رسیدن در قسمتم نباشد
عشق است و همین لذت رسوایی عالم ! عاشق که شوی، عقل به سر راه ندارد...
گفتن که درد است سرانجام خیالت این درد خوشم باد که بیمار توام من
آدمى که نیمه اَش نباشد، زبان انتظار را نمى فهمد؛ همه چیز برایش یا دور است و یا دیر...!
میان دفترم برگ خزان دارم نمی فهمی به چشمم بعدتو اشک روان دارم نمی فهمی هنوز اینجا کسی با یاد تو شبها نمیخوابد درون سینه ام درد گران دارم نمی فهمی برایت می نویسم تا سحر شعر غریبی را ز دلتنگی تو داغی نهان دارم نمی فهمی اگر چه نو...
شبی بارانی وغمگین، به اشک خود وضو کردم دوباره دیده را بستم و بغض خود فرو کردم مرا خوش بود رویایت، چو آبی بر گلی تشنه جفا کردم به رویایت، خودت را آرزو کردم چه شب هایی که با شعر و خیال تو سحر کردم همین که زنده ام بی...
