متن آتشفشان

آتش‌فشان شد خاکدان، این می‌کُشد، آن می‌بَرَد
یا رب برآر از کعبه‌ات، آن منجیِ داد و خَرَد


باشد که روزی همدلی، آید میانِ مردمان

زود آی ای صبحِ ازل، ای مرهمِ قلبِ بشر

آتشفشان
فراموش کرد
خاموش کند
ته مانده ی سیگارش را
جنگل سوخت.
رضاحدادیان
۱۴۰۲/۳/۴

سردم مرا آتش بزن آتشفشان من
گرمم؟مرا خاموش کن ، آتش نشان من

میان دفترم برگ خزان دارم نمی فهمی

به چشمم بعد تو اشک روان دارم نمی فهمی



هنوز اینجا کسی با یاد تو شبها نمیخوابد

درون سینه ام درد گران دارم نمی فهمی



برایت می نویسم تا سحر شعر غریبی را

ز دلتنگیِ تو داغی نهان دارم نمی فهمی



اگر چه...

میان دفترم برگ خزان دارم نمی فهمی
به چشمم بعدتو اشک روان دارم نمی فهمی

هنوز اینجا کسی با یاد تو شبها نمیخوابد
درون سینه ام درد گران دارم نمی فهمی

برایت می نویسم تا سحر شعر غریبی را
ز دلتنگی تو داغی نهان دارم نمی فهمی

اگر چه نو...

تو را نگا‌ه می‌کنم‌: چشمانت خلاصه‌ی‌ آتش‌فشان‌ است،

هم‌‌رنگِِ خاک‌ِ دیاری‌ که‌ دوستش‌ می‌دارم !

چال‌ِ کنج‌ِ لبانت‌

هلالک‌ِ جُفتی‌ ماه‌ است‌

با خورشیدی‌ در قفا

که‌ مردمان‌ِ سرزمین‌ِ قلب‌ِ مرا

به‌ وِلوِله وا می‌دارد

با انگشت‌ِ اشاره‌ی‌ رو به‌ آسمان !

خنده‌ات‌ باران‌ِ مرواریدْ است‌

و اخمت‌

زلزله‌یی‌ که‌...

چاله ی آن گونه ات چون رونمایی میشود
آتش آتشفشانها،خود به خود کم میشود

در گونه ات گدازه ی غم چال کرده اند
آتش به پا کن ای رخت آتشفشان بخند

آتشفشان، همیشه سرانجامِ
بغضِ مگوی کوه نمی‌باشد
این قله‌های خاکیِ توو خالی
از شدت غرور ورم‌ کردند!!!
.

به ظاهر ساکتم
در سینه ام آتشفشان دارم...