سه شنبه , ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
در سفر،هر کس به مقصد می رسد، می ایستد!من سفر را دوست دارم، مقصد من رفتن است!...
زندگی...شوق ادامه دادن است...نه اشتیاق ِ ...به مقصد رسیدن...
آدم‌های منفی به پیچ و خم جاده فکر می‌کنند و آدم.های مثبت به زیبایی‌های طول جاده …بلاخره هر دو ممکنه به مقصد برسند، اما یکی با حسرت و دیگری با لذت ......
موفقیت یک سفر است نه یک مقصد...
همیشه که قرار نیست وقتی یکی اومد تو زندگیت باهاش به مقصد برسی!بعضیا میان تا بفهمی مسیری که میرفتی اشتباه بوده ......
پرسه می زنددر مرز آسمانقاصدک تمبر ندارد!که به مقصد برسد....
گَر عشق مَقصد است خوشا لذّتِ مَسیر ......
حس ترمینال اتوبوس رانی رو دارم که یه عدههمیشه برای رسیدن به مقصدشون به ناچار سراغم میان... ....
وقتی کنارمیجایی برای هیچ شتابی نیست مقصد همین حضورمن و توست عاشقم باش...
رسیدن را دوست دارمبه امید آنکه تو مقصدم باشی...
وقتی کنارمیجایی برای هیچ شتابی...مقصد، همین حضور من و توست....
بر سرش جان نمی دهی؟تو بی شکدر ازدحام ایستگاه توی خواب شب پیش قدم می زدیقطار اشتباه کسی را به مقصد نخواهد برد !...
آخرین منزل ما کوچه‌ی سرگردانی استدربهدر، در پی گم کردن مقصد رفتیم ....
مقصدی به نام خوشبختی وجود ندارهاز مسیر لذت نبریزندگی تو باختی!...
