متن تن پوش

هر بار می رسم به تو
مقصد لحظه های من
سنجاق میشوم به تو
تن پوش عاشقانه ام

آفتاب گندمین، نقاش زیبای نسیم
صبح شد، آبی بکش تن پوش این جالیز را
قند در پهلوی چای و نان هم آغوشِ غزل
طرح لبخندی بزن، کامل بکن این میز را

ابرو کمان چشم مدهوشت گلوله ست
غنچه ها از لب خاموشت گلوله ست

برای کشتنم عطر از تنت بس
انارها از زیر تن پوشت گلوله ست

تن پوشم را
از دیداری حرام شده
در می آورم
و سوال رخت آویز را
می پوشانم
چه قدر فراق
چه اندازه تمنا
از جامه ی خشک من می چکد

تا حریم گرم آغوش تو تن پوش من است
بیخودی دلواپس سوز زمستان نیستم

میوه ی شیرین لب هایت عزیزم چیدنی است
عطر تن پوشت برایم تا ابد بوییدنی است

عطر تن پوش تو را خوب بخاطر دارم

بوی پیراهن تو قاتل ایمان من است...


«بهزاد غدیری»

چه توفیری دارد
در شکلِ اسارتم
--لباس سفید،
یا راه راه!؟
وقتی،،،
تن پوشِ روزهایم،
-- سیاه ست!



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)