متن اشعار

چندیست که از چهره ی خندان خبری نیست
ابری شده دلها و ز باران خبری نیست

حالا که درختان همه سبزند و زمین سبز
صد حیف که از فصلِ بهاران خبری نیست

دلها همه پژمرده شد از سختی ایّام
در سینه ی پُر درد ز درمان خبری نیست

درگیر به...

در میان شعرهایم هر کجا گفتم علی
جبرئیل آمد فرود و بوسه زد بر شعر من


بهزاد غدیری

قالبِ اشعار من قالب آغوش توست
جای لبم وقت شعر
روی لب گوش توست

My mood is like a captive that in the middle of an escape he found out no one is waiting for him and he came back.

حال من حال اسیریست که هنگام فرار
یادش آمد که کسی منتظرش نیست نرفت.

در حَسرت تو میرَم و
دانم تو بى وَفا

روزى وَفا کُنى
که نیاید به کارِ مَن....

کسی در خواهد زد،
و خواهد آمد.
کسی که چشمان تو را خواهد داشت
و همان حرفهای تو را خواهد زد.

و من
او را نخواهم شناخت...!

آفرید این جَهان
به خاطرِ عشق

آن‌که ایجاد کرد
هَستی را....

دوستت می دارم
و بیهوده پنهان می کنم...
 

روزی که آه من
به هواخواهی تو خاست
در خواب ناز بود
نسیم سحر، هنوز!

به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم
برو ای طبیبم از سر که دوا نمی‌پذیرم

همه عمربا حریفان بنشستمی و خوبان
تو بخاستی‌و نقشت بنشست درضمیرم