بیو فراق

و من
مدام از خود می پرسم
چرا سرنوشت تو را به من رساند
و به من فرصتی
برای زندگی با تو را نداد؟

و تو از روی خرده شیشه های قلبم عبور کردی....

به تنهایی بی تو خوشترم تا همنشین غیر شوم...

تو چه دانی که چها کرد فراقت با من…

فراق نچشیده ای
که از دوزخ هراسانی.....



برگرفته از کتاب:یک شب از شانه های خدا هم طلبم را برداشتم
به قلم:مریم کنف چیان

قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی

دل به وصالت نرسید
توی فراقت چه کشید
نشدنشد بگه برات
میمرد برای هرنگات

در غریبی و فراق و غم دل، پیر شدم...

ما وصل خواستیم و رقیبان فراق را
نفرین سریع تر ز دعا مستجاب شد

شبیه برگِ جدا از درخت بر کفِ باغ
نه وصل حال مرا خوب می کند نه فراق

و عمق عشق
هیچوقت فهمیده نمی شود
مگر در زمان فراق...

و عمق عشق
هیچ وقت فهمیده نمی شود
مگر در زمان فراق

گویی مرا شبت خوش
خوش کی به دست آتش ؟

آتش بوَد فراقت

تو چه دانی
که چه‌ها کرد ،فراقت با من ...!

تا تو مراد من دهی

کشته مرا فراق تو