متن غم دل

همچون رقص قاصدک همواره در لبخند باد
یا بلور سایه ای با بغض خفته بیم و داد
کرده پژمان صاعقه در جسم گلبرگی کنون
نقطه آغاز شرح یک تگرگی دل زخون
کاروانی شب رو ای دل زیر نور ماهتاب
چهره ای آراسته اندر پس و زیر نقاب
بید لرزان دستخوش...

دست بردم به دعا تا غم دل ناله کنم
غم دل داد سخن درد تو را چاره کنم


فیروزه سمیعی

با مردم بی غم نتوان گفت غم دل

دلم ابریست و باران را نثار چشمم میکند
چشمان بی گناهم را مه آلود و تر میکند
حادثه ی جنونِ دل از تو حکایت میکند
غمِ دل است که بی هوا،به چشم سرایت میکند

کژال گویلی_ آسو

در غریبی و فراق و غم دل، پیر شدم...

زاریِ ما در غمِ دل دید و شادی‌مرگ شد
مردنِ دشمن ز تأثیرِ دعایِ ما مسنج

غیر از گریستن
غم دل را علاج نیست