متن تک بیت

دامن ریگ روان را خار نتواند گرفت

دست خالی ماند هر کس دامن دنیا گرفت
صائب

دست و رو شستن اگر باشد وضوی عاقلان
از دو عالم دست شستن طاعت مجنون ماست

صائب

دل سرد چو گردید ز دنیا، نشود بند

حاجت به محرک نبود برگ خزان را

صائب تبریزی

ای که می پرسی ز صحبت ها گریزانی چرا؟
در بساطم وقت ضایع کردنی کم مانده است

صائب تبریزی

در محشر اگر لطف تو خیزد به شفاعت

بسیار بگردند و گنهکار نیابند

(ولی دشت بیاضی)

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ما بود، دل آرام جهان شد

(حامد عسکری)

صبر بر جور فلک کن تا برآیی روسفید

دانه چون در آسیا افتد، تحمل بایدش!
(صائب)

چو پاک آفریدت بهُش باش و پاک
که ننگ است ناپاک رفتن به خاک

الله💚

خودم ...بیخود نشو از،خود...نکن هی ناله و فریاد
کسی جز تو نمی فهمد تو را در این غریب آباد

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

حال بحران زده ام ، معجزه میخواهد و بس
مثلا سر زده یک روز ، بیایی، نروی ...

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام
دل تو را میطلبد، دیده تو را میجوید!

اگر میرم امروز از کوی دوست

قیامت زنم خیمه پهلوی دوست

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی
کانچه گناه او بود من بکشم غرامتش

حضرت سعدی

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ

دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

به دنبال قراری بودم اما او فراری شد
چرا اینگونه برعکس است کار این جهان ما


ن.ب

مَن دوبار زاده شُدَم، دوبار زاده،
از مادَر و دِگَری از چِهرِ دِل داده،

امیرطاها ظهری....

من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
ک هر دو باورمان ز آغاز به یکدیگر نرسیدن بود

به لبخندت قسم جانم تو هستی
عزیزم نور چشمانم تو هستی

شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید

من شبم تو ماه من بر آسمان بی من مرو

من همان سرباز مغلوبم که در میدان جنگ تیرهایی را که بر دشمن زدم پیکان نداشت (مهدی فصیحی رامندی)

می رود قافله عمر به سرعت امروز

ما در اندیشه آنیم که فردا چه کنیم

ضعیفان را به چشم کم مبین گربینشی داری

که گاهی کشوری زیر و زبر از آه می گردد

من همان سرباز مغلوبم که در میدان جنگ
تیرهایی را که بر دشمن زدم پیکان نداشت

(مهدی فصیحی رامندی)

بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون طفل دوان در پی گنجشک پریده
(سعدی)