میدان ولیعصر و سر ضلع شمالی یک کافه ی دنج و شبی آرام و خیالی کوپ شکلاتی و تب عشق من و تو این سردی و گرمی به تناقض شده عالی موسیقی و نورِ کم و نت های نگاهم این شاعر بیچاره شده حال به حالی آن روز گذشت و...
دنجی می خواهم که از هیاهوی شلوغ شهر دور باشد قلب و ذهنم را پهن کنم زیر نور آفتاب که نم اش کشیده شود دنجی ... که از هفت دولت آزاد باشد رعنا ابراهیمی فرد
عصرانه دلم یک گوشه ی دنج دریک کافه میخواهد فقط من و تو. در ازدحام جمعیت این شهر فقط تورا ببینم, تو قهوه تعارف کنی من غرق در قهوه ای چشمانت طعم خوش بودنت را بنوشم
کنار تو بودن در جایی دنج پشتِ یک میز رو به روی یک فنجان قهوه تلخ، شیرین ترین اتفاق من است
خودم می دانم اگر پیش چشم مردم ببوسمت کلی حرف پشت سرمان می زنند اما شعرهایم، دنج ترین جاست برای بوسیدنت! شعر که برای تو باشد با یک بوسه می شود به هزار زبان زنده ی دنیا دوستت داشت... من هر روز در شعرهایم بیشتر عاشقت می شوم این خط،امن...
یک روزهایی را باید اختصاص داد به بی خیالی... نه به دغدغه ای فکر کرد نه غصه ای خورد نه نگرانِ چیزی بود. یک روزهایی را باید از تویِ تقویمِ دنیا بیرون کشید و برایِ خود کرد. از من می شنوید گاهی اوقات خودتان را بردارید و بزنید به جاده...
هر شب مرور میکنم تو را اشک می ریزم، صدایت میکنم تو_نمی_آیی و دوباره در آلاچیق دنج تنهایی کز کرده و آرام می میرم!!! و باز دوباره فردا سراغت را می گیرم...
دور نباش در این دنیاے ڪوچڪ در این آغوش دنج نزدیڪ‌تر باش، از روح بہ جان نزدیڪ‌تر باش، از جان بہ تن نزدیڪ‌تر باش، از تن بہ من تو خود من باش... ️️️
از بس که خدا عاشق نقاشی بود... هر فصل به روی بوم، یک چیز کشید یک بار ولی گمان کنم شاعر شد.. یک گوشه ی دنج رفت و پاییز کشید!
