متن رضاحدادیان

اگر چه باغِ تو غرقِ اَنار خواهد شد
ولی به خونِ جگر اتفاق می افتد.
رضاحدادیان

به محض تَر شدن چشم اَبر، بی تردید
به گوش خاک، خبر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تویی که لبریز از شب شده ست  تقویمت
صبور باش! سحر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

درخت باش و بمان روی ریشه های خودت!
قبول کن که ثمر اتّفاق می افتد!
رضاحدادیان

دوباره دریا دریا شکفتنِ آتش
به زیرِ خاکستر، اتّفاق می افتد

عبور، اخرِ سر اتّفاق می افتد
به هر بهانه ، سفر اتّفاق می افتد
رضاحدادیان

تنها اَنار شاخه ی  افسوس بودم
خون جگر خوردم ،ولی لب وا نکردم.
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

لب تشنه ماندم،قطره ای هرگز گدایی
از اَبرهای نانجیب امّا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

در من هزاران جنگل خورشید روئید
زیر درخت سایه ها ماءوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

وقتی که دیدم محرمی دور وبرم نیست
با هیچ کس جز آینه نجوا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

با پای دل دور جهان را گشتم، امّا
چیزی به جز یک مُشت غم، پیدا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

مانند گیسویی به دست باد، هرگز
نقشی به جز آشفتگی ایفا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

آتش گرفتم بی تو و پروا نکردم
پروانگی کردم ولی پَر وا نکردم
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۲/۱۰

...دفترم دریا شد امّا با عبورِ موج ها
دست خطِ کشتیِ بی بادبانم پاک شد...
رضاحدادیان

روزی اگر پَر زد ،بدون هیچ تردیدی
باچشم گریان  می زنم پرپر به دنبالش.
رضاحدادیان

رقصنده ی سمفونی موزون باران است
دل می بَرَد زیر و بم  آوازِ خلخالش
رضاحدادیان

آموزگار مکتب عشق است  و صد معنی
داده  الفبای جهان را  نقطه ی  خالش
رضاحدادیان

آیینه دارِ اتّفاق شمعدانی هاست
پروانگی می روید از تقویم هر سالش
رضاحدادیان

هوش از سر من می بَرَد اسب سپید شعر
وقتی که می افتد به دست بادها، یالش
رضاحدادیان

هرکس که لیلایی ندارد، وای بر حالش
چشمان او بیدار، اما خفته اقبالش
رضاحدادیان

اگر چه دریا دریا گریستم، اما
شده ست تشنگی شوره زار، حاصل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰

به غیر از آینه هرگز ، قبول باید کرد
نبود همنفسی در جهان ، مقابل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰

چقدر ردّ عبور تبر هویدا شد
وَ شاخه شاخه صدای شکستن دل من
رضاحدادیان۱۴۰۲/۱۱/۱۰

هزار کوه یخی قد کشید در شعرم
نداشت معجزه ای، آفتابِ مایل من
رضاحدادیان ۱۴۰۲/۱۱/۱۰