متن سعدی

گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی

حاصل عمر آن دمست باقی ایام رفت

شیرین ننماید به دهانش شکر وصل

آن را که فلک زهر جدایی نچشاند

روا بود که چنین بی حساب دل ببری؟
مکن!که مظلمه ی خلق را جزایی هست!

از رستورانِ آسمان سالادِ ستاره سفارش دادم  برای تاریکی هایم...
پرنده ای با لباس آبی آوازِ پرواز مینوازد
وکبوترانِ کور با حسرت کُر میخوانند

ماهِ عبوس مدام با خورشید تماس میگیرد که چرا دیر کرده است!

میدانی...
زمان هایی که نیستی شب در آسمان قد میکشد و نور در ترافیکِ...

بیا تا یک زمان امروز خوش باشیم در خلوت

که در عالم نمی داند کسی احوال فردا را

من خسته چون ندارم، نفسی قرار بی تو

به کدام دل صبوری، کنم ای نگار بی تو

ای روی دلارایت مجموعه زیبایی

آن سست وفا که یار دل سخت منست

شمع دگران و آتش رخت منست

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست

پیام دادم و گفتم بیا خوشم می دار

جواب دادی و گفتی که من خوشم بی تو

ور تحمل نکنم جور زمان را ، چه کنم ؟

قلم به یاد تو در می چکاند از دستم

آن شب که تو در کنار مایی روزست

و آن روز که با تو می رود نوروزست

دی رفت و به انتظار فردا منشین

دریاب که حاصل حیات امروزست

در دلم بود که جان بر تو فشانم روزی

باز در خاطرم آمد که متاعیست حقیر

غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد

دانی که من و تو کِی به هم خوش باشیم؟
آن وقت که کس نباشد اِلا من و تو

بلای عشق تو نگذاشت پارسا در پارس

یکی منم که ندانم نماز چون بستم

سعدی :

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست
طاقت بار فراق این همه ایامم نیست؟

سعدی :

هر بدى که میتوانى به دشمنت نرسان که
ممکن است روزى دوست تو گردد
و هر سرّى دارى با دوستت در میان مگذار که
ممکن است روزى دشمن تو گردد..

ناامید از در رحمت به کجا شاید رفت
یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار

خاکِ من زنده به تاثیرِ هوایِ لبِ توست...

دانی چه می رود
به سر ما زِ دستِ تو ..

کس را به خلوتِ دلِ من جز تو راه نیست

این در به روی غیرِ تو پیوسته بسته باد ...

لعل ست یا لبانت ؟

قندست یا دهانت ؟

تا در برت نگیرم ، نیکم یقین نباشد

️

سعدی :

غم دل به کس نگویم
که بگفت رنگ رویم..