متن بخت

حالا تو مراد منی و شعر مریدت
حالا نفسی می‌شود آیا نکشیدت

هر بار گره‌خورده نگاهت به نگاهم
یک چشم به حرف آمد و یک چشم شنیدت

دل‌بستگی ساقه خشکیده و ریشه‌ست
دل بستنِ انگشت من و موی سپیدت

بی‌عطر تنت سخت پریشانم و ای کاش
می‌شد کمی از حجره...

از پول نگاه و نظرش قسمت ما شد
یک عمر دویدم عرقش قسمت ما شد

دیدم عسلی وعده فردا به دلم داد
آمد عسل اما شکرش قسمت ما شد

هی داد زدم بخت من آخر به کجا رفت
بخت آمد و یک کله خرش قسمت ما شد

ده دختر همسایه...

در بزنگاه ِ پُتک ِ ثانیه ها
ساقدوش ِ دقایقم بودی
من عروسی ، که بختش اما خواب
گاهی ای کاش ، عاشقم بودی ...

بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت، چه باک
ترسم این عشق سرانجام مرا
بکشد تا به سراپرده خاک

برشی از ترانه

ساقی بیا که از مدد بخت کارساز

کامی که خواستم ز خدا شد میسرم

شاید که بدون درد و غم بنشینیم
حتّی شده یک لحظه و دم بنشینیم
من مطمئنم تو می توانی ای بخت!
بگذار کمی کنار هم بنشینیم
ثریا صفری

مرا آن بخت کی باشد که تو خواهان من باشی؟

قسمت نشدکه یارهم شویم

مونس و همدم فصل بهارهم شویم


خنده ای کردو بخت ازشانه ام پرید
نقطه ای که همیشه بی قرارهم شویم

شعر بیژن روشنی

حافظا طلعت بختش به عدو فاش مکن

نو گلم را بزند رای و نظر، چشم حریف

ارس آرامی

آن سست وفا که یار دل سخت منست

شمع دگران و آتش رخت منست

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف

جرم از تو نباشد گنه از بخت منست

از کف بینی ز بخت خود پرسیدم
او گفت سیاه بختی و خندیدم
گفتم کف دست را ندیدی که هنوز
گفت آره!، ولی قیافه ات را دیدم!!

بهار می شویم
برای چشمانت ...
برای دلِ کوچکت ، تابستان
برای هر گامی که برداری ؛ پائیز

زمستان را اما _
برای تار به تار موهایمان نگه می داریم
که بختَت را سفید کنند

من بنای کهنه ای در بستر ویرانی ام
مثل باقیمانده ی آثاری از اشکانی ام

با نجابت بغض ها را در گلو حل کرده ام
مثل ابرم,زود میگیرد رگِ بارانی ام

لذتی دارد برای چشم تو شاعر شدن
با تو ترکیبِ نبوغ سعدی و خاقانی ام

ای کبوتر از قفس...

کاش آرزوهایمان،
آرزو نمانند....
.
تمناهایمان،
به گِله، نرسند....
.
مرادمان،
بی حاصل نشود...
.
و کامِ بختمان،
همیشه شیرین،
چو عسل باشد...

بخت سیاهم گوشه ای توی کمینه
بخت سیاهم کاشکی من رو نبینه
اوضام کلاً تیره و تاره چه جورش
خوشبختی مثل یه جنازه رو زمینه
حالم رو بدتر کرده از روزای قبلی
فکری که مثل مار توی آستینه
حتی نمی خوادش خدا خوش بودنم رو
هر حرکتم انگار زیر ذرّه...

چه زیبا گره خُورده
بخت من با تو
خُدایا گره اش را ڪور ڪن !!!
ڪه با دست ڪه هیچ
با دندان هم باز نشود...️


️️️

تو بخت بودی و یک بار در زدی، رفتی
به خواب بودم و از دست دادمت، افسوس

برکه ی بختِ من از ماهی دل مُرده پر است ...

بخت،هرجاکه به دست کسی انگشتر داد...
بی گمان قسمت انگشت کسی سیگار است

ای با همه کس به صلح و با ما به خلاف
جرم از تو نباشد گنه از بخت من است

احوال اسفند
چه بیمارگونه است
انگار
بخت دختر بهار رابسته اند

با گره ی دیروزم

نحسی ی سیزده بدر نشد

بخت بازوان مرا، تنها آغوش تو باز خواهد کرد

رو پیچ و تاب سبز سبزه ی عید

گره از بخت ما هم کور تر شد

دروغ سیزده هر ساله ی ما

عجب عیدی به نیکویی بسر شد

بخت اگر بیدار باشد خواب بردارد مرا
یکسر از بستر در آغوش تو بگذارد مرا!