دارم به آخرین پیامتان فکر می کنم؛ پیام های سوخته ی ناتمام که هیچ وقت به مقصد نرسید... به اینکه " نگرانم نبا... " به اینکه " از دور می بو... " به اینکه " تو هم مراقب خو... " دارم به انگشت های کسی فکر میکنم که برایت نوشته...
فکر کن سالها درس بخونی، بری دانشگاه، مدرک زبان بگیری، پذیرش از دانشگاه بگیری، با دنگ و فنگ ویزا بگیری، به سختی پول مهاجرتتو جور کنی، با دوستا و خانواده و وطنت ؛ خداحافظی کنی، صدبار دو دل بشی، با بغض سوار هواپیما بشی و چند لحظه بعد سقوط... و...
به مسافران پرواز اوکراینی فکر میکنم. دقایق آخر در فرودگاه امام با فکر اینکه جستیم!با فکر جنگ پشت سر،با آرزوهای خوب فردا.به دانشجویان پرواز اوکراینی فکر میکنم،با چمدان های پر از دعای مادرانشان... قلبم مچاله میشود برای شبی که از خنده ی رفتن تا اشک مرگ شان یک پرواز فاصله...
گفتم که آسمان کمرش زیرِ غم، خَم است گفتی صدای گریه این ابر مبهم است گفتم هوای بارشِ باران نداشتم گفتی ببار؛ گریه تَسَلّای آدم است گفتم پرنده شوق فرود آمدن نداشت در مه فرو نشسته و تصویر، دَرهم است پرواز آخرین قدمش بود بر دِنا آغاز قصه خوب، ولی...
رفتند به داخل مه و همه مست شدند از صفحه رادار همگی محو شدند انگار که برف و مه و کولاک و دِنا در سانحه هوایی همه همدست شدند
... یک لحظه بود هفتاد آرزو که دود شد هفتاد کلاس و درس و فردا چه درست کنم برای ناهار هفتاد پیامک وقتی نشست بی خبر نذار هفتاد برنامه‌ی ِ سفر ِ مشهد الرضا برای عید هفتاد صدای زنگ در خانه و آخ! یخ زدم! باز کن! منم هفتاد ساک...
بعضی چیزا خیلی بده مثل بین زمین و آسمون مردن روی زمین پرواز آسونه تو آسمون سخته زمین خوردن! اینکه زمین تو مشتته اما خارج شدی از دید هر رادار اینکه بفهمی آخر خطی از خنده های تلخ مهماندار فک کن یه طیاره پر امید از روی باند زندگی باشه...
آتش به دل است و خانه ها ویرانند مردان و زنان همیشه سرگردانند طیاره و کشتی و قطار و ماشین … تابوت بزرگ ملت ایرانند
مرگ؛ مرگ عجیبی ست در هواپیما دوباره قاتل بالای سر، هواپیما نماز جمعه ی این هفته باز می گوییم که مر گ بر همه، مرگ بر هواپیما
سقوط ھواپیمای اخیر شبیه سقوط من بود ھمه به تو مشکوکند فقط تو میتوانی اسمان خراشی را اینگونه زمین بزنی تو در دست تعقیبی...
