متن شورانگیز

صدایم کن:
پایدار و پیوسته؛
تا من بمانم تا همیشه:
شورانگیزترین شیدای شیفته!

صدایم کن:
با بازتابِ صداقت؛
تا من از حجمِ صدایت،
در وجدی شورانگیز؛
به شوقِ ناپایانِ پرواز؛
با پرِ نیاز،
پرکشم؛
آیم به سویت؛
شوم میهمانِ کویت!

پاییز زن می بود اگر بی شک فریب انگیز بود
موهای خورشیدی او پر تاب و شورانگیز بود

این اوست که هر سال
تمام هستی ام را بیدار می کند
با تماس های پنهانی و عمیق
بر زِه های قلبم می نوازد
با آهنگِ بلند و درد ...
روزها می آیند و سال ها در گذرند
این همیشه اوست
که قلبِ مرا به جنبش آورده
با سکوت و...

لب هایم

این ماهیچه های مطبوع به وزنِ آب را ببوس

قبل از کنجکاوی صبح در اشتهای بدن

قبل از کِشَندگیِ خمیازه های فارغ از تمایل و برخورد

قبل از هوش آن زنِ منتظر ببوس مرا



ببوس مرا در علاقه ی بو به گردن

در حسد ِ بلند ِ تار...

فکر کردن به تو یعنی غزلی شور انگیز
که همین شوق ، مرا
خوبترینم
کافیست ...

نه جانم ،
مرد و زن ندارد ...!
به نقطه‌ی عشق که رسیدی ،
شورانگیز باش برایِ عاشقانه‌هایت …
میان جمع ، رویش را ببوس ...!
میان مردم فریاد بزن دوستت دارم ...
و اگر کسی چشم غُره‌ای رفت ،
دعایش کن تا عاشق شود !
همین ...

هنوز هم عاشقانه هایم را عاشقانه برای تو می‌نویسم..

هنوز هم در ازدحام این همه بی تو بودن از با تو بودن حرف می‌زنم..

هنوز هم باور دارم عشق ما جاودانه است.

این روزها دیگر پشت پنجره می‌نشینم و به استقبال باران می‌روم.

می‌دانم پائیز، هنوز هم شورانگیز است.

می‌دانم...