متن معروف

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست
شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست
یا آدم نیست، یا از این عالم نیست

تشنه‌ام امشب،اگر باز خیال لب تو
خواب نفرستد و از راه سرابم نبرد

کاش از عمر شبی تا به سحر چون مهتاب...
شبنم زلف تو را نوشم و خوابم نبرد...!

بازو به دور گردنم از مهر حلقه کن
بر آسمان بپاش
شراب نگاه را
بگذار از دریچه چشم تو بنگرم
لبخند ماه را

از ناله عشاق ، نوایی بردار
وز درد و غم دوست ، دوایی بردار

از منزل یار ، تا تو ای سست قدم
یک گام زیاده نیست ، پایی بردار

دوست داشتنم را
به تعویق نینداز !
من همان شنبه اى هستم
که سالها برایش برنامه داشتى!

شروعم کن...

تو را می توانم
از میان تمام آدم های زمین
تشخیص دهم،
به شرط این که
چشمانت را نبندی ...

از من چیزی جز تو

باقی نمانده !

به خودت اینهمه آزار نده...

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست

حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست

دیگر دلم هوای سرودن نمی کند

تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست

چقدر این دوست‌داشتن‌های بی‌دلیل
خوب است...
مثل همین باران بی‌سوال
که هی می‌بارد ....
که هی اتفاقا آرام و
شمرده
شمرده
می‌بارد....

گفتم مادر! گفت جانم
گفتم درد دارم! گفت : بجانم
گفتم خسته ام! گفت: پریشانم
گفتم گرسنه ام! گفت : بخور از سهم نانم
گفتم کجا بخوابم! گفت: روى چشمانم
اما یکبار نگفتم ! مادر!، خوبم ، شادم…!
همیشه از درد گفتم و از رنج..
جوانی ات رو با بچگی...

ای دل اندر بیمٖ جان
از بهر دل بگداخته

جان شیرین را
ز تن در کار دل پرداخته

سعی کردم!
شبیه موشی پیر
وسط راه های پیچاپیچ
خسته از هیچ راه افتاده
در نهایت رسیده است به هیچ!

قصّه را هر کجا شروع کنم
آخرش این اتاق غمگین است
تا ابد هم اگر فرار کنم
باز هم سرنوشت من این است...

سیه آن روز که بی نورِ
جمالت گذرد ...

ﻟﺒﺨﻨٖﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺗﻮ زﯾﺒﺎﺳﺖ، ﮐﻪ ﭼﻮن ﺳﯿﺐ

ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ و ﺑﺎ ﺗﺮﺷﯽ دﻟﺨﻮاه ﻋﺠﯿﻨﯽ

ای مٖرا با شور شعر آمیخته

این همه آتش به شعرم ریخته

چون تب عشقم چنین افروختی

لاجرم شعرم به آتش سوختی

گر هست دلش خارا مگریز و مرو یارا
کاول بکشد ما را و آخر بکشد ما را

چون ناز کند جانان اندر دل ما پنهان
بر جمله سلطانان صد ناز رسد ما را

وضعیت خوبی ندارم
مرا ببخش!
دستم از اشیا رَد می‌شود
رَد می‌شود از تلفن
فراموشت نکرده‌ام
فقط
کمی...
کمی،
مُرده‌‌ام!

بدترین شکل دلتنگی
برای کسی آن است که
در کنار او باشی و
بدانی که هرگز به
او نخواهی رسید.

یک زن
هیچ آسیبی نمی تواند به تو برساند
جز این که
تو را نادیده بگیرد...

دوستم داری

باز
دوست دارم که بپرسم گاهی
دوست دارم که بپرسم امروز
مثل دیروز مرا می خواهی ؟

شب
گم شده بود
لابلای موهات
اما
دست هایت
پر بود از ستاره
باید می دانستم
راه عشق
از چشمانت می گذرد

کلاغ قصه های ما
به خانه اش نمیرسد

راه تو را که میرود
به مرگ قصه میرسد

برای بغض تلخ تو
غزل غزل بهانه ام

بیا که این ترانه ها
به مرز گریه میرسد

پنج‌شنبه را باید چای دم کرد
تلفن را کشید
پرده را بست
خاموش و کم نور و مست
پنج‌شنبه را باید رو به روی هم نشست
باید از تو نوشت
باید آرام گونه‌ات را بوسید

با خیالت زندگی می کنم
و با خودت عاشقی

کاش دو بار زاده می شدم

یکی برای مردن در آغوش تو،
یکی برای تماشای عاشقی کردنت!