متن عباس معروفی

عباس معروفی:

کاش آدم بتواند دنیا را بالا بیاورد
و این همه دروغ را نبیند.

«از خودم برایت بگویم؟ از خانه، از خیابان، شهر، صدای پایِ ما، از شب؟ از کجا برایت بگویم؟ جایی که تو نیستی، گفتن دارد؟!»

- عباس معروفی

عباس معروفی:

ما هم اسیر این خاک شدیم، آویزان، مثل دندان عاریه که با عطسه ی کوچکی از دهن شان پرتاب شویم. پرتاب هم نشویم فقط زنده ایم، زندگی که نمی کنیم ...

نظر عباس معروفی نویسنده معاصر
در مورد این که نویسنده چه کار باید انجام دهد تا خواننده
خواندن کتاب را به کارهای دیگه ترجیح بدهد

<< یک نویسنده ، مثل یک عنکبوت
باید یک تور درست کنه و خواننده ش رو شکار کنه
که خواننده نتونه تکون بخوره >>

“پدر خیال می کرد آدم وقتی در حجره خودش تنها باشد تنهاست، نمی دانست که تنهایی را فقط در شلوغی می شود حس کرد”

― عباس معروفی
― سمفونی مردگان

عباس معروفی :

به سکوت خو می گرفت
و آن قدر بی حضور شده بود که
همه فراموشش کرده بودند
انگار به دنیا آمده بود که تنها باشد..

سمفونی مردگان

عباس معروفی :

گاهی با دویدن برای رسیدن به کسی
نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت
پس با کسی بمان که نصفِ راه را به سمتت دویده باشد

نامهٔ اکبر رادی به عباس معروفی در سال ۱۳۵۷:


گمان نمی کنم هیچکس از صحابهٔ قلم مثل من این روزها در اختناق و زیر ضربه مانده باشد. یکی دو نعره کشیدیم و خیال می کردیم به پژواک نعرهٔ ما پنجره ای باز می شود. نوری به صحنه می تابد. زمین...

تو انتخاب من نبودی؛
سرنوشتم بودی،
تنها انگیزه ماندنم در این زندگی بی اعتبار.

خیال قشنگی ست؛
شنیدن صدای خش خش برگ ها،
بر زیر پاهایمان...
قدم زدن دو نفره مان، در پاییز!
اما هنوز؛
نه تو آمده ای،
نه پاییز...

+ عباس معروفی :
چه تنهایی عجیبی . .
پدر خیال می کرد آدم وقتی در حجره ی
خودش تنها باشد ؛ تنهاست .
نمی دانست که تنهایی را فقط
در شلوغی می شود حس کرد! 📻☁️

پست اینستاگرامی عباس معروفی قبل از فوت🖤


«بار دیگر بیمارستان شریته برلین، و من که سرطانم متاستاز داد و دچار تومور مغزی شدم. فردا مغزم را جراحی می کنند تا این موجود پلشت را از سرم بیرون بیندازند. اگر خوب شدم و سالم بیرون آمدم داستان این غمباد را می...

عباس معروفی :

ما نسل بدبختی هستیم
دستمان به مقصر اصلی نمی رسد
از همدیگر انتقام می گیریم !

گفتی ببین
امشب ماه کامل است
و من دیدم
تو کامل تر بودی
ماه تر

عباس معروفی:

گاهی با دویدن برای رسیدن به کسی، نفسی برای ماندن در کنار او نخواهی داشت !
پس با کسی بمان که نصفِ راه را به سمتت دویده باشد !

تصویرهای تو
مثل شعله های آتش
نامکرر است
سبز آبی کبود من!
نارنجی!
آدم که از تماشای آتش سیر نمی شود
می شود؟
خیال کن من آتش پرستم

چشمانت را نمی فهمم
هیچ وقت ارتباط برقرار نکردم
با هنرهای مفهومی
با منِ سنتی
به زبان ساده ی نوازش
با دستانت حرف بزن .

اینکه خودم را
هروقت درون آینه می بینم
یاد تو می افتم،
یعنی چقدر عاشق توام
کجای تنم دنبالت بگردم که نباشی؟

وقتی آدم تنها می شود ،
تمامی غم دنیا
در وجودش خیمه میزند ،
احساس می کند آنقدر از دیگران دور شده
که دیگر هیچ وقت
نمی تواند به آنها نزدیک شود....!

از راه رفتن با تو کنار رود
از گذشتن از چهارراه
از نگاهت کردن
از باهات حرف زدن
از با هم غذا خوردن
از خواب تو را دیدن
از صدای پاهات
از خنده هات
از تو را بوسیدن
از گوشه های لب هات
می فهمم که دوستم داری...

" تابستان" که می شود
دلم شور می زند ...
نکند طعم گیلاسهای بازار
مرا از یاد تو ببرد.!

همه ایستاده بودند...
حتی یکی نمیتوانست بنشیند...
انتظار است دیگر
لعنتی...
مثل بی خوابی
دلت میخواهد بنشینی
خسته ای، اما نمیتوانی...
دلت میخواهد آب بخوری
اما جا نداری...
دلت میخواهد بایستی
ولی مگر می شود همه اش ایستاد...
و اگر بخواهی قدم بزنی
کجا بروی...؟

مرسی که هستی
و هستی را رنگ می آمیزی
هیچ چیز از تو نمی خواهم
فقط باش
فقط بخند
فقط راه برو...
نه،
راه نرو
می ترسم پلک بزنم
دیگر نباشی.

مرا از دور تماشا کن، من از نزدیک غمگینم