برگ های رنگارنگ، زمین را در ردای طلایی می پوشانند غم، با دستان سرد، بر قلب فشار می آورد. اما عشق، پناهگاهی گرم برای التیام زخم مصیبت ها است تا خورشید قلبت بر سرزمین تاریک اندیشه هابتابد . برگ های پاییزی، در هوا می چرخند برای آغوش کشیدن بادهایی که...
در پاریس شهری خواباننده جنگل جن زده در آنجا برافروخته پاییز با رنگ های همیشه آرام جاده های مه آلود در انتظارم راز و رمزهای این شهر سحرامیز در دلم بیدار می شوند به شوق و شوری غزل قدیمی
✍ مهرانه با آمدنِ مهر، دلم پُر تب و تاست؛ احساسِ نهانم، پُر از امواجِ صفاست؛ در طرحِ دلم نقشِ خزانی نتپد؛ زیرا که گلِ خاطره ام، مهرِ خداست! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) 🌿🌺🌿
روان شد نای جان، در فصلِ پاییز، برای دیدنِ مهری، دل انگیز؛ ندید آن را؛ نوشتم روی هر برگ، از احساسی که شد، با دل، گلاویز! زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل پاییزانه، کتاب نوای احساس. 🍂🍁🍂
🍁🍂🍁 چه پاییزِ دل انگیزی ست جاری، درونِ قلبِ پُرمِهرِ بهاری! که گفته، حسّ غم بخشد به دنیا، گُلِ پاییزِ خوشرنگِ شراری؟! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍁🍂🍁
پاییز برایم تپشِ خاطره هاست؛ هر رنگِ قشنگش، جهشِ مهر و وفاست؛ دنیای دلم، حسّ غریبی دارد؛ انگار در این فصل، دل از غصّه رهاست! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍁🍂
با احساسی، از مهر، لبریز؛ چونان مهری، که از پی آن، آبان است، مهربان باشیم و مهرانگیز؛ تا بهاری گردد، تمام لحظه هامان، در دلِ پاییز! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) 🍂🍁
صفا بارید، بر دشتِ دلم، یک ریز؛ از آن گردید، غم های گران، ناچیز؛ زِ پالیزِ وجودم، مهربانی رُست؛ و حسّ دل، رها گشت از، نمِ پاییز! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
در شعرِ دلم، زایشِ احساس، عیان است؛ همچون تپشی که: زِ دلِ مهر، وزان است؛ مهر آمد و خورشیدِ محبّت زده چشمک، بر روی دلِ من که چو پاییز، خزان است! زهرا حکیمی بافقی (کتاب دل گویه های بانوی احساس)
🍂 در نبضِ دلم، جز تو نباشد، تبِ کس! در سینه ام از تو، بتپد، موجِ نفس! پاییز شد احساسِ دلم، در غمِ هجر؛ با مهر، بیا و، به دلِ زار، برس! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) 🍁 پاییزانه 🍂
گُل بیز، دل از: رویشِ جان خیز شده؛ سرریز، دل از: شورشِ یک ریز شده؛ با شوقِ تو را دیدن و حس برچیدن، بر قامتِ من، لباسِ پاییز شده! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍂🍁🍂
گُل بوسه ی احساسِ تو شورانگیز است؛ مشتاق به چیدنش، دلِ پالیز است؛ از رویشِ شورِ مِهر، در دیدنِ تو، پیراهنِ زردی به تنِ پاییز است! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍂🍁🍂
پاییزِ دل انگیز و گُلِ حسّ صفا؛ بی تابی و بی خوابیِ نبضِ دلِ ما؛ من، منتظرِ بوسه ی بارانیِ تو؛ تو، منقلب از، رویشِ رویای وفا! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍂🍁🍂
دلم بود از، نهالِ غم، چنان پاییز؛ محبّت، چشمکی زد؛ غصّه شد ناچیز؛ بیا، در باغِ قلبم؛ تا ببینی که: دل از، سبزینه ی احساس شد لبریز! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
بستری کو تا دلم، احساسِ زیبایی کند، هر دم از، حسّ ترِ آرامشِ سرریزِ مهر؟! گر بهارِ بوسه ات، دل را شکوفا کرده بود، غنچه ی قلبم نمی شد خشک در پاییزِ مهر! زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل، کتاب نوای احساس.
پیراهنِ زردِ شوق را پوشیدم؛ پُرشور، برای دیدنت، کوشیدم؛ با دیدنِ تو، قرمزِ قلبم حس کرد: از دامنِ سبزِ عاطفه، جوشیدم! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) پاییزانه 🍂🍁🍂
پاییز برایم تپشِ خاطره هاست؛ هر رنگِ قشنگش، جهشِ مهر و وفاست؛ دنیای دلم، حسّ غریبی دارد؛ انگار در این فصل، دل از غصّه رهاست! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) 🍁🍂
🍂🍁🍂 صفا دارد گلی، پُرحسّ و خوشبو؛ که می روید به یکرنگی، زِ هر سو! زمین می افتد آخر، برگِ پاییز؛ زِ بس رنگی شده، سرتاسرِ او! زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) 🍁پاییزانه🍁 🍂🍁🍂
همین مهری، که دل را برده از دست، به سانِ برگِ پاییزی که زردست، نهانِ دفترِ دل، پاره کرده ست؛ قسم بر محوِ احساسات خورده ست! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)
شد کارِ دل از، هجرِ رخت، خوردنِ غم؛ از این همه غم، سروِ قدم هم، شده خم؛ گردیده خزان، حسّ نهان از غمِ مهر؛ مهری به دلم بازبدم؛ ماهرخم! زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) 🍁 پاییزانه 🍂
🍂🍁🍂 میانِ برگ، برگ مهربانی، نوشتم حسّ دل؛ تا تو، بخوانی؛ نوشتم که دلم، فصل انار است؛ تو پاییزی؛ که آن را، می تکانی! زهرا حکیمی بافقی (الف احساس) 🍁پاییزانه ها 🍂🍁🍂
خزان بی وفای پاییز... قدری مشغول چیدن برگ هایت بودی نفهمیدی و گل مرا بین برگ هایت چیدی آتش بر دلم زدی و سرمای وجودت را به رخم کشیدی من که از خزانت چیزی نخواستم... من گرمای دلم را با گلم خواستم. l0tfii
پاییز، رنگِ زندگیِ پُر غمِ من است
آمدی، اما نتوانستم،مانند شکوفه های بهار درکت کنم آمدی اما نشد گرمای وجودم را خرجت کنم پاییز،تورا به کدام حرف های نگفته ات باورکنم؟
