اسراف کرده ایم خودمان را به پای عشق چون کودکی که در پی یک توپ پاره بود
سر پیری اگر معرکه ای هم باشد من تو را باز تو را باز تو را میخواهم
شدهای قاتل دل حیف ندانی که ندانی
بغض پنهان گلویم شده ای هرشب از دوری تو می میرم
هر چند بشکستی دلم از حسرت پیمانه ای اما دل بشکسته ام ، نشکست پیمان تو را
رفتی ای آرام جان آتش بجانم کرده ای نشتر غم را فرو در استخوانم کرده ای
بی تو تاریک نشستم تو چراغ که شدی ؟!
ما به هر کی پروبال دادیم پرواز کرد از اون بالا رید رو سرمون
و دلی که میگیرد ، بی هیچ دلداری....:)
گویی مرا شبت خوش خوش کی به دست آتش ؟ آتش بوَد فراقت
شاید گاهی نشود یادت کنم... اما هرگز یادم نمیرود ک چقدر دوست دارم..️
سلامتی کسی که رفت!ولی باور رفتنش برای کسی که تنهامونده خیلی سخته... دلتنگتم
از همه سو به تو محدودم
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم
حراج میکنم دلم به قیمت نگاه تو امان که تو نمی خری سکوت پیشه می کنم
تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام
تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
من که بیدارم از جدایی توست تو چرایی به نیمه شب بیدار ؟
عشقت ولت کرده بیا
و کسی که تورا دیده باشد پاییز های سختی خواهد داشت
هعی، امشبم گذشتو، بازم ندونستیم چرا بیداریم
هیچ و هیچ و هیچ حال من پر از خالیست...!
حیف که حرفای قشنگ فقط حرفن...
اگر برای ابد هوای دیدن تو نیفتد از سر من چه کنم ؟