کرشمه بسته زلف یار خواهم شد، بی دل و بیقرار خواهم شد شهره روزگار خواهم شد، عاقبت سر به دار خواهم شد راهی لحظه ی سرآغاز و یک جهان آسمان پرواز و محو آرامش گل ناز و چشمه ی جویبار خواهم شد آه یک لحظه نگاهش من، جاده پیمای سر...
کرشمه جبریل ارغوان اردی بهشتی پیش کش یک کرشمه ی موساییت
به یک کرشمه توانی که کار ما سازی ولی به چاره بیچارگان نپردازی
تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده
. دو چشم مست تو شهری به غمزه ای ببرند کرشمه تو جهانی به یک نظر گیرد
حال ابری ام باران می خواست تا زمزمه نبودنت را بخوانم که شاید آسمان دلم کمی سبک شود من تو را دوست داشتم وقتی قلبم پر از اعتماد شده بود من تو را می خواستم وقتی کرشمه هایت هر لحظه بهار را می آورد راستش را بگویم مدت هاست دیگر...
اشاره ای نظری یا کرشمه ای با تو به شوق روی تو با سر دویدنش با من
