بی تو این شهر برایم ابدی دل گیر است
مرگ‌هم بی تو برایم نفسی دل سیر است
بغض میکردی و بغضت نفسم را سوزاند
حیف در یادی و دوری ز توام غمگین است
بی تو این شعر درونم همه جا درگیر است
قصه را که دگر باز بگویم دیر است...
رابطه ای است
بین دلتنگی های من
و مهربانی های تو،
اینحا ، جاده ها
از هجوم فاصله ها،همیشه خیس است.
علیرضا مرادی
از همه خسته ام
دلم میخواهد بخندم
اما تنهایی نمیتوانم..
و این تناقض، روزمرگی ام را رها نمیکند.
این همه شوق وصالت نفروشم به بهشت
دستان ما همچون دروازه شهری بی انتهاست و سوال این است که ایا روزی بسته خواهد شد دروازه ی این شهر بی انتها
علیرضا مرادی
و عشق
در آغوش ما
گلوله خورد
-علیرضا مرادی
روزهایم را در چنین پارادوکسِ ناممکن در جهان میگذرانم؛
عاجزانه اما مشتاق،
امیدوار اما تنها،
خسته اما صبور...
علیرضا مرادی
