موج خسته خسته خود را به...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
موج، خسته، خسته،
خود را به ساحل می‌رساند؛
موج، تشنه، تشنه،
تن را به دلِ ساحل می‌سپارد؛
امّا،
چو از سینه‌ی سنگِ ساحل،
احساسی نمی‌بیند،
زود می‌فهمد:
جای او همان دریاست!
دریایی‌بودن، بس زیباست!
پ. ن:
بخش پایانی این دل‌سروده دارای آرایه‌ی ادبی «حُسنِ تعلیل» است.
زهرا حکیمی بافقی (کتاب صدای پای احساس)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
موج خسته و تشنه، خود را به ساحل می‌رساند اما با بی‌احساسی ساحل، درمی‌یابد که جایگاه واقعی او دریا است. این شعر، با استفاده از حسن تعلیل در پایان، دریا بودن را به عنوان سرنوشت و زیبایی ذاتی موج، تبیین می‌کند.