متن کوتاه موج

بی هوایم؛
تو بشو، موجِ نفس؛
مهرِ تو،
بهرِ دلم،
کافی و بس.

چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود

ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

تو باد بودی ،
من موج ...
و من مدتهاست
که آرامم !

همه پهنای دلم موج به موج عشق توست
کاش از دست تو یک قطره محبت بچکد

همانند
موج
به آغوش می‌کشانم؛
ساحل تنهایی را...

آغوش تو آرام کند موج دلم را

تو دریا شو
من قول میدم خودم تو موجت جون بدم

کرانه در کرانه یاد انزلی
در هوای گرم، مرا دارد باد می زند
آن وقتی که دریا موج داشت
مرغ غواص، اخطارگونه داد می‌زد

میان موج خبرهای تلخ وحشتناک
که میزند به روان های پاک تیغ هلاک !
به خویش میگویم
خوشا به حال کسی
که در هیاهوی این روزگار کور و کر است

تنها موجى که هیچ وقت از جوش و خروش نمى افته

موجِ خداست همه ى جریانهاى زندگیتو به موجِ خدا بسپار

تو نوازش‌هایِ بارانی در اندام ِ سکوت ....
موجِ بی‌تاب‌و پریشانی در‌این آغوش ِ سرد
وه چه بی‌رحمانه در من می‌خروشی
می‌خروشی...

گریه کن بر حال خویش ای موج از دریا ملول
لحظه‌ای دیگر تو در آغوش ساحل نیستی

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم

سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم

سرانجام میتوانی ببینی که این چشمهای سبز چو دریایند، موج میزنند، به کف می‌نشینند، دیگربار آرام می‌شوند و ...
برگرفته از رمان آئورا فوئنتس

دوست داشتنت
اندازه ندارد
پایان ندارد
گویی بایستتی بر ساحل اقیانوس
و موج هاای کوچک و بزرگ مکرر را بی انتها بشماری...