متن آرامش گمشده

آرام می‌آمد تا خزان را به بهار تبدیل کند،
چنان من را درگیر کرد که آسمانم تیره و تار شد.
آمدنش بوی زندگی می‌داد،
مثل نسیمی که بر برگ‌های خشکِ دلم می‌وزد و یادم می‌آورد هنوز می‌شود سبز بود.

اما چه زود،
آن آرامشِ شیرین، به دلتنگیِ عمیق بدل شد....

خالی از عاطفه و
پر از خشم!
ای زیباترین واژه ی آرمیده در هر شعر من !بارانی که در زادگاه می بارد
فقط قطرات آب نیست،
نامه های عاشقان نفس های عاشقان
و اندوه شهرهایی ست
که هرگز شادی را نشناخته اند!
از خاموش بودنت بیزار شده ام
که دلم...