متن اشک و آه

درد را می‌خواستم درمان کنم امّا نشد
اشک را می‌خواستم پنهان کنم امّا نشد...

بر لبم لبخند و آهی در دلم بود آتشین
خواستم آیینه را مهمان کنم امّا نشد...

هرکه‌ آمد! جای غمخواری غمی افزودو رفت
خواستم من هم لبی خندان کنم امّا نشد...

سال‌ها خون‌گریه کردم‌در فراقش، ناگزیر...

«اَللّٰهْمَّ عَجّلْ لِوَلٖیِکَ الْفَرَج»

با چشم اشکبــار و دلـی غــرق سـوز و آه

آغــاز سال نــو، شده با «قـــدر» هم‌پگـاه

در ابتدای سال «پدر» چون رَوَد به عرش

تــا انتهـــای ســال، می‌آیــد «پسر» ز راه؟

مگو آن را که بخت یار بوده،
که او خود، رنج بسیار بوده.
شب و روزش به سختی شد معطر،
ز اشک خستگی، درکار بوده.
نه خواب آسوده‌ای در چشم دارد،
نه راحت با دل زار بوده.
ز دست عیش، داغی بر دلش ماند،
غمش، همراز اسرار بوده.
به سرزنش‌ها...