متن اکنون

درست در مرزِ میانِ غروب و ستاره،

تو راه می‌رفتی.

زمین، زیرِ قدم‌هایت،

فرشی از آخرین نفس‌های آتشینِ پاییز بود.

و دریا،

در دوردست، سکوتِ آبی‌اش را به خورشید می‌بخشید.



گیسوانت را اما به باد سپرده بودی،

نه!

این باد نبود که گیسوانت را می‌بُرد،

این رودخانه‌ای از جنسِ تو...

هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست!
بودن ما در خانواده‌های انحصاری خودمون
در پیدا کردن دوستانمون
حتی در انتخاب دانشگاهمون و قرار گرفتن بین‌همکلاسی‌هایی که از قبل اصلا نمی‌شناختیمشون!
محله‌ای که در اون زندگی می‌کنیم و سرکار می‌ریم
ماشینی که از کنارش می‌گذریم
آدمی که ازش خرید می‌کنیم
مَرَضی که دچارش می‌شیم...

پنجره های دلت را بازکن به روی اکنون
که اکنون روز زندگی توست

نسرین شریفی

سفید پوشیده بودم با موی سیاه .
اکنون ،
سیاه جامه ام با موی سفید .

با من از آینده روشن،
حرفی نزن!
از اکنون بگو.
از اکنونی که جز ظلمت،
چیزی در آن نمی بینم...

غزاله غفارزاده

هر لحظه ای را که از دست می دهیم،
لحظه ای است که آن را زندگی نکرده ایم.

آینده اکنون است

اکنون زبان هیس برایم خوشایندتر است
دلم سکوت را خواهان است

تنها لحظه اکنون است که واقعیت دارد،
باقی یا خاطره است یا خیال ...

اکنون کجاست؟
چه می کند؟
کسی که فراموشش کرده ام...