متن عصا

غفلت در این جماعت،فرعون را جری کرد
بشکن ستون ظلمت،بر آب زن عصا را

از سحرِ سامری ها در شهر بیمناکم
ترسم تو تا بیایی کتمان کنند خدا را

جوانی به بر کرد رخت سفر
چو پیری رسید و عصا زد به در

ئه گر نه مرم
له پیری دا، بۆت ده سه لمێنم،
که هیچ دارێک ناتوانێت وه ک من
بۆت ببێت به گۆچان!
◇
اگر نمردم
وقتی پیری شدی، به تو اثبات خواهم کرد
که شاخه ی هیچ درختی همچون من
برایت عصا نمی شود!



شعر: برگردان:

خیره نگاهم می کنی و من
واسم قدم برداشتن سخته
از زندگی چیزی نمی فهمم
دنیای من محدود به تختِ

خوشبخت بودن از نگاه تو
شاید فقط به داشتنِ پوله
حرفامو اونی خوب میفهمه
که مثل من یه عمره معلوله

این انتخابم نیست، باور کن
اینا همش تقصیر تقدیره
پاهام...

آن پیرمرد
که عمری
عصای دست همه بود
امروز
توان خرید عصای خود را ندارد

ساعات ما در هنگام عشق، بال پرواز دارند؛ در غیاب آن، عصا دارند.

هر پیامبری معجزه ای داشت

یکی نفسش

یکی عصایش

و دیگری کتابش

اما تو

هیچ یک

از این ویژگی ها را نداشتی

من

تنها به گل سرخی

میان موهایت

ایمان آوردم ...

تاریک شده‌ست چشم بی‌تو
ما را به عصا چه می‌فریبی

زیاد است انتظار معجزه از من که فرتوتم
پیمبر نیست هر پیری که در دستش عصا دارد