زُمُرُد به خدا گفت: من بی اندازه دوستَش دارم، می شود بی آنکه مرا در زیر ِ پاهایش پایمال کند در جلوی چشمانش قرار دهی تاروزی من اورا به #دولت بِرسانم؟! خدا گفت: #تو زیباترین و گرانترین سنگ ِ عالَمی! ارزش و بَهایَت را فهمیدن کار ِ هر رهگذری نیست!...
دلم می خواهد برگردم به همان دوران کودکی و نوجوانی هایم ! دلم می خواهد برگردم به همان دورانی که عشق دراوج سادگی زیبابود! دلم می خواهد برگردم به همان دورانی که اول صبح با صدای الله اکبر مادرم موقع نماز و صدای ِ قُل قُلِ سماور و آوای خوشِ...
"بیا خوشبختی را برایت معنا کنم !" با یک بیت شعر عاشقانه و یک نگاه با نازو عِشوه ی دلبرانه کنار ِ تختِ چوبی فَرش شده ی ، وسطِ حیاط دَرَن دَشتِ خانه ی قدیمی ِ پدرم که از تمامِ دَر و دیوار ِ باغ و حیاطَش عشق میبارَد و...
. لعنتی اعجاز رنگ هایش و اینهمه زیبایی وصف ناشدنی اَش درکوچه پَس کوچه های خیس و نَمدارو صدای خِش خشِ گلبرگ های خشک، برروی سنگ فرش ها یا روی نیمکت های چوبی باران خورده اش هر کسی را شاعر می کند، آری پاییز را می گویم! اصلا این فصل...
آسمان به این زیبایی را نگاه کن ! یک تو کم دارد یک من ! حال چشمت را ببند و بی هَراس نزدیکم شو و دستت را به من بده تا چون دوپرنده ی مهاجر و عاشق ، بال بگشاییم و به اوجِ دلدادگی !
دستت را به من بده ! می خواهم بِبرَمت دورِ تمام این شهر بِگردانَمت! می خواهم شانه به شانه اَت در تمام ِ خیابان ها و کوچه پَس کوچه های شهر درمقابل هزاران نگاه زُل زده ی حسود، باعشق قدم بزنم و باصدای بلند شعرِ دلبرانه بخوانم تا همه بفهمند...
دلبرم .مثل یک خوشه ی انگور ِ شیرین و ملَس میماند! کافیست که بخندد تابفهمی عسل شیرین تراست یا این انگور ِ شادابِ بهار! دلبرم اهلِ دل است ! اهلِ خوش طبعی و اهل بگو مَگوهای ِ ریزو دُرُشت ِ دلدادگیست ! گر که بگویم از آن مهربان قلبش بگمانم...
دلبرجان: بیادوباره شروع کنیم و از این دوباره ها بسازیم ! دوباره بگوییم ! دوباره ازتَهِ دل بخندیم ! دوباره کمی لَجبازی کودکانه کنیم و کمی غُر بزنیم! دلبرجان: بیامثل قبل ، برویم روی بالکنِ خانه ی چوبی ِ دیدا جان ، زیر نوازش طلایی رنگ آفتاب کنار ِ گلدان...
با سازِ عاشقانه هایت برقص! دورِ خودت حِصاری بکش از جنس ِ آرامش ! چشم هایت را فقط به روی ِ زیبایی ها بازکن و گوش هایت را با مِلودیِ مهربانِ کائنات نوازش ده! خودت را دوست بدار، به خودت تِکیه کن و شانه به شانه ی خودت راه برو...
