متن معمای عشق

پارادوکس یعنى
چشماش آبى نبود
اما نگاش منو غرق کرد...

چه پارادوکس غریبی‌ست عشق!
 می‌پژمراند؛
می‌سوزاند؛
نابود می‌کند؛
و باز،
زندگی می‌بخشد!

تمام معادلات جهان را بهم ریخته ای
وقتی نیستی هم
هستی…

من ندانم که تو کیستی و کجایی ولی...



دانم این قلب گرفتار نگاه تو شده...

باید که راه خانه‌ی ما را بلد باشی
آیین و رسم دلبری‌ها را بلد باشی

پیراهن عشق و جنون را پاره کن یک شب
خوب است حاشا چون زلیخا را بلد باشی

از گرم و سرد زندگی راه گریزی نیست
باید که این گرما و سرما را بلد باشی

دنیا...