متن عاشقانه غم انگیز

دلیل این همه دردهای تکراری، سیه چشمان توست.

درد را می‌خواستم درمان کنم امّا نشد
اشک را می‌خواستم پنهان کنم امّا نشد...

بر لبم لبخند و آهی در دلم بود آتشین
خواستم آیینه را مهمان کنم امّا نشد...

هرکه‌ آمد! جای غمخواری غمی افزودو رفت
خواستم من هم لبی خندان کنم امّا نشد...

سال‌ها خون‌گریه کردم‌در فراقش، ناگزیر...

تو نباشی؛ مثل این است
که وارد بهشت شوی؛
خدا رفته باشد...!

دل چه میدانست که دلتنگی چیست..؟


تا تو را دید و... دگر باره ندید....

مرا دیوانه میدانست...

نمیدانست نگاهش کرده دیوانه دلم را...

آغوشِ تو


سرکوبِ هیاهویِ جهان است...

بگو چه مرگته که دوباره میخونی
دوباره بی فایدس خودت که میدونی
بگو چه مرگته که بازم پر از حرفی
سراپا آتیشی تو این شب برفی
هنوز منتظری بیاد و یار تو شه
بهار تو مرده دلت چقدر خوشه
پرنده ای اما اسیر کوچ خودت
همیشه هم میرسی به هیچ...

هیچ بار سنگینی ،به حمل دلی که از درد سنگین شده سخت نیست،،
به دوش کشیدن دل پر درد سخت است..

یارب چه محالیست این اندوه شیرین جوانه زده درمن

میهن، چشای نازته
اون مقتلِ دلبازته
بازم رجز واسم بخون
میهن، صدای نازته

ساعت دیواری، ساعت دیواری
من عزیزم رفته تو چرا بیداری
من نمیخواستم بره این کلافم کرده
زندگیمو میدم که فقط برگرده...

شاید غما بزرگ نیست، دل ما کوچیکه...!

من به پایان نبود تـــــو...

در این قصه شکایت دارم...