برگردان شعر کوردی

اگر تو پرتوی خورشید بودی
به هیچکس نمی دادمت!
شب ها اسم تو را بر سینه ی تمام ستاره ها می نوشتم
و پیراهن نورانی تو را تنپوششان می کردم
و خودم هم در میان گرمای این عشق آب می شدم.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

نازنینم!
پیراهنی که تو به تن می پوشی،
لباس روح من است!
در بهشت هم،
همان پیراهن را به تن خواهیم کرد من و تو...






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

سایه سار من است،
گیسوانت.
در سایه اش،
شادمانی هایم را پیدا می کنم...





شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

آن لیوان آبی که با دست هایت
برایم می آوری،
آب دست زلیخاست!
از برای یوسف...
شفای تمام دردهایم است.






شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

بگذار!
عجله نکن!
هنوز لباس خواب ستاره ها را ندوخته ام!




شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

به ابرهایی که از وطن تو می آیند،
خوش آمد می گویم!
هرچه قدر می خواهند ببارند،
بارانش را تنپوش تنم خواهم کرد.




شعر: برهان برزنجی
ترجمه: زانا کوردستانی

[فتوا]
به فتوای کدامین درخت،
آشیانه ام را خراب و
شهد شیرین خوشبختی را به کامم تلخ می کنی؟!
گوشه جگرم را با چاقوی بران می تراشی
شیره ی آرزوهایم را به دشمنان می بخشی...
به فتوای کدامین درخت،
شیرینی وجودم را به سخره می گیری؟!


شعر: برهان برزنجی
ترجمه:...

چشمه،
آیینه ی توست یا که ماه؟!
که اینچنین،
زیبا و شفاف و تماشایی ست...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

کرکوک،
دختر بزرگ کُرد بود!
به زور شوهرش دادند...




شعر: سوران ندار
ترجمه:زانا کوردستانی

ابر هم زن است!
مگر نه اینکه زمستان می شود،
درد زایمان می گیردش و
تگرگ می شود...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

احساس می کنم که تو روح منی!
چونکه وقتی تو تنهایم می گذاری،
پیکرم می میرد!
پس چرا تو هی می گویی:
- روح دیده نمی شود!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

اندام تو فرودگاه ست و
دل من هم هواپیما!
اما افسوس که فرود آمدنم،
ممنوع است...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

باد نغمه سرایی می کند،
مگر این نیست که به رقص درآمده اند،
همه ی شاخه ها...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

زمین و کفش
با همدیگر ازدواج می کنند و
فرزندی زیبای روی به دنیا می آوردند...
اسمش را، رد پا می گذارند.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

یافتمش!
نه معدن قارچ و دمەلان!
بر آورده کردم،
رویاهای شیرین کودکان را نه!
رد پایش را گرفتم،
دزد کفش نمازگزاران مسجد را نه!
بلکه قبر گم شده ی سربازی را
در آن سوی سه گوشه ی جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

هر روز
آدمی را به هلاکت می کشاند،
زمانه!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

بی سواد بودند
تمام عشاق نامدار جهان!



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

از گل سر شاخه ی درختان
کینه دارد،
همه ی فرمانروایان ستمکار...




شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

همه ی عاشقان جهان
حجله ی عشق خود را آذین بستند،
فقط من نتوانستم!
چرا که در آن زمان،
مشغول سرودن شعری برای تو بودم.


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

گر به هر سرزمینی گذرت بیافتد،
بوی خاک وطن من،
به مشامت خواهد رسید.



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

شهری نوین بنیان خواهم نهاد
که نه جنگ در آن جای بگیرد
و نه گرسنگی و نه غم...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

برف که سپید نبود،
انفال به آن سپیدی بخشید!
شب که سیاه نبود!
برادرکشی آن را سیاهپوش کرد...


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

انفال آمد و
عاشقی را از یاد بردم.
و برگه های سپید را با اشک پر کردم...



شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی

صدای آمدن پاییز می آید
براستی چند برگ و گل
از شاخه و شاخسار خواهند افتاد و
به زیر خاک خواهند رفت؟!


شعر: سوران ندار
ترجمه: زانا کوردستانی