بیو عاشقانه

تو موجاج موج عشقی
که از هُرم تنت
برخود، دیوانه وار می گردم
تا بر تو نپیچم
قلبم آرام نگیرد💗

فیروزه سمیعی

💠💠💠💠💠💠💠💠
شمع و پروانه کشیدم بر دفتر خویش
شمع فروزان درخشید و بال پروانه خلید
دود از دفتر دل برخواست به عشق
زود باز آی رخ شمع و نقش پروانه بکش


فیروزه سمیعی

تو با لبخند زیبات در آیینه
چشمام می درخشی
گل بهاری جانانم در آواز شراب پاییزی 🍷

فیروزه سمیعی

تب های من، پُر از، بهانه ی عشق ست!
لب های من، پُر از، ترانه ی عشق ست!
شب های من، پُر از، ستاره ی احساس؛
دنیای من، پُر از، جوانه ی عشق ست!
زهرا حکیمی بافقی (کتاب دل گویه های بانوی احساس)

تو وُ، حالِ پُر از، احساسِ مبهم؛
تمامِ لحظه هایت، غرقِ ماتم؛
عسل بانو! چه طعمی دارد این عشق؛
که با دل می چشی، آن را، دمادم؟!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس

🍃نای و نوای دل من
چنگ و فغان دل من
مست می لعل توام
این من و آن دل من⁦🍃

فیروزه سمیعی

عشق زنجیر و دل نخجیر
رهایی نیست ممکن
شکارم من
که صیاد دوست می دارم

سرزمینی بودم بی ساکن
که تمامم را فتح کردی❤

تو،
با صفای خاص وجودت؛
با نوای سازِ تار و پودت؛
در کنارم بمان و،
زیباترین داستان های دلدادگی را،
برایم بخوان،
با مهر...
زهرا حکیمی بافقی

من،
با تمام حس جانم؛
با سراپای نهانم؛
قدر بودنت را می دانم؛
و گیراترین اشعارِ دیوانِ دیوانگی را،
برایت می خوانم،
با عشق...
زهرا حکیمی بافقی

وقتایی هس حال دل به یه حدی خرابه که باخودم میگم که نفرین به این علاقه

خاطرتوعزیزه عزیزترازجون وتن
حس میکنم عشق تورفته توی خون من
وقتی نمی بینمت فشارم میره بالا
حسی بهم میگه که بروببینش حالا

آمدی خوش آمدی
با شورخورشید آمدی
من اگر پروانه ام
تو با بهاران آمدی


فیروزه سمیعی

خسته شدم ازبس که خیره شدم به گوشی بلکه دلت تنگ شه وزنگ بزنی یه روزی

من و تو زخمی دست هم شدیم
من یه گل بودم ، تو تیغ رو تن سبز من شدی


فیروزه سمیعی

در تو
دنبال خودم گردم
ولی
نیک می دانم
که این پیدا شدن
آسان نیست...


فیروزه سمیعی

در غزل آشفتگی هایم نمایان میشود
هر زمان بر شانه ات گیسو پریشان میشود

چونکه باشد در هوای گلشن کوی تو دل
خاطرم در سایه عشق تو آسان میشود

از فروغ شمع رخسار تو می تابد شهاب
لعل جان بخشت به سان آب حیوان میشود

بر سر کوی تو ازشوق...

من آن موج خموش و بیقرارم

تویی ساحل

و من راهی به آغوشت ندارم

راز دل سرگشته را گفتم
رفتی نپرسیدی غم دل را


فیروزه سمیعی

روشن دیده ی دل
به ماه رویت
از دل نرود
هر که ببیند مه رویت



فیروزه سمیعی

وقتی تو را دیدم
از چشمانم دو ستاره
و از سینه ام
گنجشکی پر کشید و رفت
حال بى تو
باز است در قفس
با این همه نمى پرد
پرنده ی خیال تو


فیروزه سمیعی

از چشمانت بپرس
چند بهار
پرستو
در پستوی نگاهم
لانه کرد و
به هوای آسمان ابری تو پرواز

سیب سرخ
چرا به لبانم
رشک می ورزد
و
رنگ های نارنجی و زرد, شرابی
چرا این قدر به من می آیند

آری
زمستان با من شکل
بهشت بود
که خدا
از...

هنوز می تپد
بر تن سپید کاغذ
قلب سیاه کربنی...🖤

❣️⁩ که بود آنکه مرا بنام می خواند
کجاست مجنون گل عذار من⁦ ❣️⁩


فیروزه سمیعی