متن تک بیت

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام
دل تو را میطلبد، دیده تو را میجوید!

اگر میرم امروز از کوی دوست

قیامت زنم خیمه پهلوی دوست

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی
کانچه گناه او بود من بکشم غرامتش

حضرت سعدی

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی دریغ

دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

به دنبال قراری بودم اما او فراری شد
چرا اینگونه برعکس است کار این جهان ما


ن.ب

مَن دوبار زاده شُدَم، دوبار زاده،
از مادَر و دِگَری از چِهرِ دِل داده،

امیرطاها ظهری....

من و تو آن دو خطیم آری موازیان به ناچاری
ک هر دو باورمان ز آغاز به یکدیگر نرسیدن بود

به لبخندت قسم جانم تو هستی
عزیزم نور چشمانم تو هستی

شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید

من شبم تو ماه من بر آسمان بی من مرو

من همان سرباز مغلوبم که در میدان جنگ تیرهایی را که بر دشمن زدم پیکان نداشت (مهدی فصیحی رامندی)

می رود قافله عمر به سرعت امروز

ما در اندیشه آنیم که فردا چه کنیم

ضعیفان را به چشم کم مبین گربینشی داری

که گاهی کشوری زیر و زبر از آه می گردد

من همان سرباز مغلوبم که در میدان جنگ
تیرهایی را که بر دشمن زدم پیکان نداشت

(مهدی فصیحی رامندی)

بس در طلبت کوشش بی فایده کردیم
چون طفل دوان در پی گنجشک پریده
(سعدی)

هیچ حادثه ای شبیه عشق ناگهانی نیست
و بدون عشق جهان جای زندگانی نیست

دیوانه نبودم که دیوانه بخواندند مرا
به کدامین گنهم ز جان ستاندند مرا

من همه شعر و غزل بودم و تو
پی تفسیر و تحریف دل ما بودی

قلب دیوانه به هر حال ، خطا خواهد کرد
رفته ای پشت سرت بازدعاخواهد کردッ

دفعِ غمِ دل نمی توان کرد
الا به امیدِ شادمانی

سبزی سجده ی ما را به لبی سرخ فروخت

عقل با عشق کنار آمده، می بینی که...

من که اینجا خفته ام یادت مرا دیوانه کرد...
تو که آن جا خفته ای یادم تو را دیوانه کرد...

گاه گاهی یاد ما کن ای رفیق

میرسد روزی که بی هم میشویم

برق خورشید نگاهت که به چشمم تابید
عشق، نوشید از آرامش ِ دل، گلخندی

چَشمِ شهریوری ات روشن باد
مِهرَت آمد ، قدمش آذین کن