متن تک بیت

یک نفس واژه به اشعار سپیدم دادی

بعد تو هرچه که آمد غزل و قافیه شد

ارس آرامی

سبزه در دست تو و چشم من اما نگران
که گره را به هوای چه کسی خواهی زد

بوی گل، بوی چمن،بوی شکفتن، یک طرف
بوی تلخ قهوه ای در کافه با تو، یک طرف!

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت

فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

سخت دلتنگم و آغوش تو را می خواهم
که قرار دل بیچاره ی عاشق بغل است

عشق یعنی نفست بند یکی باشد و بس
نگهت جز به یکی مات به هر جا نرود

تا خنده بر بساط فریب جهان کنم

چون صبح، یک دهن لب خندانم آرزوست

وقت خوشی چو روی دهد مغتنم شمار

دایم نسیم مصر به کنعان نمی رسد

قبل ما لاله به خونین جگری شهرت داشت

بعد "تو" "لاله" به "دلداری" ما می آمد ...

خوش باش که هر که راز داند
داند که خوشی خوشی کشاند

سراغ از ما نمی گیری در این تنهایی مطلق
خوشم با خاطراتت هر کجا هستی عزیز من

جمعه ها شرح غروبیست که خون آلوداست
دیه اش قیمت بد حالی و دلتنگی ماست

خوشا دل های خوش، جان های خرسند

خوشا نیروی هستی زای لبخند

از یار داغ دیدم و از روزگار هم
چشمی به روزگار ندارم به یار هم

سینه گرم و مژه خونبار و سحر نزدیکست
باخبر باش که آهم به اثر نزدیکست

این طریق دشمنی باشد نه راه دوستی

کآبروی دوستان در پیش دشمن می بری

خدایا جهان پادشاهی توراست
زماخدمت آید خدایی توراست

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

آخرین باری که من دل را به دریا می زدم

ماهی از تُنگش صدا زد، عاقبت مثل منی

ارس آرامی

بمیرو تا نبود هم نفس مزن نفسی

که مرگ بهتر از این زندگی بود به بسی

اگر چه سوخته ام در بلای عشق بسی

به عمر خود دل ازین سان نداده ام به کسی

قصه به هر که می برم فایده ای نمی دهد

مشکل درد عشق را حل نکند مهندسی

به دو چشم تو که گر بی تو برندم به بهشت

نکنم میل به حوران و نظر با ساقی

این چهره را، بانو، به آرایش نیازی نیست
بر چهره ات زیباتر از رژ، رد لبخند است

احسان پرسا