جنگ بود... برادرم برنگشته بود... مادرم رویِ سجاده، دعای انتظار و بازگشت می خواند... پدرم "عاشیق" بود... در کوچه های شهر، سازِ آذری می زد، ترانه ی "کوچه لَرَه سوو سَپمیشم" می خواند... و خواهرم، پنهانی نامه های عاشقانه... و من، هیچ نمی خواندم! جنگ تمام شد!... برادرم برگشت، اما...
کسی که دوستش دارم غزل است؛ اسمش که نه! چشم هاش .. ️️️
کسی که دوستش دارم غزل است ... اسمش که نه چشم هاش ...️
نان و شراب در لب های تو است مرا با بوسه ای تقدیس کن ...
به خنده هات ، به چالِ گونه هات گاهی می شود سوگند خورد اما به چشم هات ، همیشه ...
مرا ببوس! روزهای سختی در پیش است بگذار تورا کمی پس انداز کنم.... ️️️
گاهی چتر را باید دست باران داد روی سر خودش بگیرد و ما جایش بباریم
تنهایی/ نام دیگر پاییز است/هرچه عمیق تر/ برگریزان خاطره هایت بیشتر
آرام شده ام/ مثل درختی در پاییز/ وقتی تمام برگ هایش را/ باد برده باشد
قایقت می شوم بادبانم باش بگذار هر چه حرف پشت سرمان می زنند باد هوا شود ، دورترمان کند.
هر کجا بروی مرا خواهی دید یک شب تمام شهر را دیوانه وار با خیالت قدم زده ام
می آیی با انار و آینه در دست هایت یک دنیا آرامش در چشم هایت و قناری کوچکی در حنجره ات که جهان را به ترانه های عاشقانه میهمان می کند. می دانم تاپلک به هم بزنم می آیی و با نگاهت دشت ها را کوه کوه ها را پرنده...
