متن رها فلاحی

سنگ ها،
سنگ دل ها،
همه چیز را می شکنند...

***--حتا شخصیت را!

رها فلاحی https://t.me/rahafallahi

از همه ی عروسک هایم پرسیدم،
نه! هیچ کدام
[دوست داشتن]
--نمی دانستند!

رها فلاحی https://t.me/rahafallahi

ترش و شیرین،
روییده اند
بر تنِ تاک
-خوشه های گل!.

برگ های سبز و بنفش
وَ گل های سرخ و سفید
در فضای درخت ها
تماشائی ست!
...
مداد رنگی های خدا
چه زیباست!؟

-[باد]،
زمزمه ی خداست که-
می وزد؛
به گوش زمین!

دریا تویی وُ،
من،
--ماهی کوچک.
هستی ام تو!

چشمانم ابری ست؛
همراهم--
چتری خواهم داشت
--به احتمالِ باران!

وزید نسیم،
--به گوش زمین
□
چه زیباست؛
--صدای خدا...

حیاطی کوچک وُ
طنابی بسته
باد به پرواز درآورد رخت ها را
□
خوشبختی!
وقتی انسانی نیست!!!

عروسکم
--سنکوپ کرده ست...
***
آه از،
یک تنهائی ی دشوار!

این فانوسِ روشنِ ماهه،
که تو شب سیاه
روی زمینِ خدا
داره می خونه!

موهایم را که کوتاه کردند؛
قلب من به کنار،
با بُغضِ «گُل سرم»
--چه کنم؟!

فانوس روشن
تو شب سیاه
بر روی دیوار
داره می خونه!

عروسک ام
قبضه روح کرده ست
          --تنهایی ام را!