متن رویا سامانی

رفتن بلد نبودند...

پاهای خیابان

جدول را ،

به آغوش کشیدند

بستر خیالت ...

هر شب

زخم بستر میگیرد!

پاییز کوچیده....
تو
رفته ای با ؛
ترکه های انار
به پاهایم میکوبم
که صندل های تابستانی
تو،
جایِ پای ت
را می بوسد!

پاییز
بر شانه های
انار ریخت
شاخه می خواهد
چکار!

جنگلی را

سر بریدند؛

کاغذها شاعر شدند