متن سایه ها

بگذار جهان بپوسد
بگذار آسمان بمیرد 
ما زنده ایم در خدایگانِ سایه ها 
ممنوع و بی پایان
در میان گورها 
دوباره متولد
با آتشی که هرگز نمی میرد...
...
🕊️
....فیروزه سمیعی

یک🍂

درختان را به رقص آورد
آواز پرنده
می خواست صدایش را
به گوش خورشید برساند

دو🍂

شکوفه های تازه بر درخت گیلاس
با بادی سبک
رقصیدند، چرخیدند
و از عشق زمین، بوسه گرفتند

سه🍂

خون سرد تاریخ
بر کاغذهای پوسیده
شعله می کشد
می دمد آتشی از خاطره

🍂...

تو که رفتی
به سایه ات بگو
این حوالی
آفتابی نشود
به سایه ام سپرده ام
خودش دست تنها
حافظه ی تمامِ دیوارهای کوچه پس کوچه های شهر را
پاک کند
آن هم چه پاک کردنی؛
با خونِ دلم!
«آرمان پرناک»

سه تا زن
تو دنیا از همه خوشگل ترن

مامانم،
انعکاس تصویرش تو آینه و سایه اش

مامان عاشقتم...

برای خداحافظی می آیند سایه ها

مثل پیراهن هایی
که باد آورده است



فیروزه سمیعی

حوالی اینجا
سایه ها دنبال هم می دوند
اما تا صبح
یک جفت پا
از نفس می افتد

من کجا و پرستش
خدایان خیالی کجا
من تمام زندگیم
درپرستش سایه ها بودم
سایه توکجاست..؟
ای خیال باطل من...!
نسرین حسینی

همراهش باشی و
همراهت نباشد

سایه ها
همیشه خود را بغل می کنند

خورشید چون گُلِ سرخی دمید و
ماه چون کبوتری سپید گریخت
آفتاب به درّه خیمه برافراشت و
شب دوباره بر همه چیز پرده کشید
نسیم در رایحه ی گُل ها پیچید و
سایه ها در خواب های طلایی
پراکنده شدند
همچون پرندگانی که
در میانِ شاخ و برگِ درختان
سُرور...

زیادی روی آدما حساب نکن حتی سایه ات توی تاریکی تنهات میذاره...

خالی میکنن پشتتو حتی ...

سایه ها...

ترا من چشم در راهم

شباهنگام

که می‌گیرند در شاخ تلاجن سایه‌ها رنگ سیاهی

وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم


ترا من چشم در راهم