متن شاعر حسن سهرابی

روزی که تو فرمان دهی جان را فدایت می کنم......
این پیکر آزرده را فانوس راهت می کنم
حسن سهرابی
sohrabipoem
sohrabi hassan

زین چرخه تدبیر بجز درد ندیدیم

در هاله تزویر دگر مرد ندیدیم


با هوس بازی منفور چشمان بشر

از این همه تکفیر بجز مرگ ندیدیم

حسن سهرابی
sohrabipoem
sohrabi hassan

آغوش تو ناب ترین قصه دنیاست........

من غصه از این قصه به هیچ رو ندیدم که ندیدم.......

حسن سهرابی

جهان خالی تر از آنست که پیدا نشود

بوی قدمهای تو،

در باور خشکیده آن.

در سرم هوای دیدنت بود ولی

ابر بارانی تورا

با خشم زچشمانت گرفت

بی تو عی زیبای ناپیدا

دلم

دریای بی آب است.

زیبای ناپیدای من

با تو دریا می شود هر قطره از رویای من

فارق از این فتنه های خفته در شبهای من

عشق همان هندسهٔ ساده هستی است که در ضرب زمان گم شده است.
کاش اُستاد تفریق کند از دل ما غصه و غم را
حسن سهرابی

چشمان شب پر از خون شد

از سوز زمستان مرموز

از هجوم فتنه های عالم جانسوز

از ورود کلاغ های آمده در نیمروز

از روال کفتارهای آتش افروز

چشمان شب پر از خون شد

از بیگناهی اجساد آمده از گور

از مهربانی جلادهای آمده از دور

از چشم براهی مردان...

چشمان شب پر از خون شد

از سوز زمستان مرموز

از هجوم فتنه های عالم جانسوز

از ورود کلاغ های آمده در نیمروز

از روال کفتارهای آتش افروز

چشمان شب پر از خون شد

از بیگناهی اجساد آمده از گور

از مهربانی جلادهای آمده از دور

از چشم براهی مردان...

موسیقی نگاهت چون آتشی است در دل

آتشفشان جانم در دستگاه شور است

زیبای ناپیدای من,

حسن سهرابی

آغوش تو آرام ترین قصه دریاست

اینگونه شد آرام دلم در پس موجش


حسن سهرابی

زیبای ناپیدای من

کاش, که دل در گوشه چشمان تو آرام
بگیرد

با اینهمه آشوب در این دام بمیرد

حسن سهرابی

از زوال کمال و روال ابتذال

نرسد هیچگاه دل به

جمال یار و وصال و افتخار

حسن سهرابی

جهان خالی تر از آنست که پیدا نشود

بوی قدمهای تو در

باور آن.

حسن سهرابی

خال بر سینه یار و دل گرفتار لبش

چشم بسته است دلم باز به هر موهبتش

.
حسن سهرابی

کوه تعظیم کند امروز برایت ای دشت

تو که در دامن خود لاله بی جان داری
.
حسن سهرابی

وسوسه می کند مرا

خنده بی امان تو

گنه کنم یا نکنم

با لب چون کمان تو

حسن سهرابی

در این فریاد و شیدایی

هوایم پر ز تزویر است

کنون باز آی تو ای جانا

که قلبم گیر زنجیر است

حسن سهرابی

عبور

از اینهمه ظلمت عبور باید کرد

از اتش وحشت عبور باید کرد


در میان کوچه های سرد روزگار

با اینهمه حسرت عبور باید کرد

حسن سهرابی

آسمان ابی

پرده یکرنگ آغازین شورش نافرجام ابرهاست

در سرزمین لاله های واژگون خیالم.

حسن سهرابی

رقص گیسوی تو وعشوه آن چشم تو کشت
آن دل عاشق ما را که پر از یاد تو بود

حسن سهرابی

گاهی می شود صدای سکوت را از فرسنگها دورتر شنید.
در میان انبوه فریادهای
بیشمار زبانهای بی بند و بار.

حسن سهرابی

میانِ قلب و جانهامان،همیشه بیصدا غم بود


د این اَفیونِ دوران و در این دنیای پُر کینه

صراط المستقیم ما ،به سمت کربلا خم بود

حسن سهرابی

Instagram.com/sohrabipoem