متن شاعر حسن سهرابی

به دورانی که شیر دَربَند و

دل چرکین

زِ دستِ نامرادیهای دوران است.

چه نا زیباست:

کوکِ سازِ نامَردی

به دستِ

کَرکس و کفتار.

@sohrabipoem

شوق است مرا رویِ چو ماهت که ببینم

تنها شوم و در دلت آرام بگیرم


من آمدم آرام که در پیشِ دو چشمت

دریا شوم و در تَنَت آرام بمیرم

سُخنها رَدِپای وَهلِ مرگ است

که دائم با دلِ من در نبرد است


دلی خسته چُنین پیغام سَر داد

که مَرگ با جانِ من در جنگِ سرد است

آتش زیر خاکستر

چه حرفها و سخنهایی که در قلبم

چنین مرموز در خوابند،

ولی،

آتش بَرآرد سَر از آن خاکستر سردم

در آن روزی که

برخیزد هزاران شعله ها از آن.

((زیبای نا پیدای من))


ما ترک جان چو کردیم

در این دیار یاران


از این همه هیاهو

جز رنج دل ندیدیم

@sohrabipoem