شعر کوتاه

من اگر بی تو بمانم
سر یک فرصت کوتاه
تمام عمر، خواهم مُرد

حمیدرضا منصورزاده
چاپ شده در کتاب ساعت صفر

سراپا شعرم،
آه،،،
کسی نمی خواند مرا!




لیلا طیبی(رها)

کاشکی زندگی
چایی بود
می ریختی اش در دو فنجان کوچک
با دو حبّه قند
شیرین اش می کردی
و با کسی که دوستش داشتی
می نوشیدی اش

صبح ها
من و دنیا
بیدار می شویم

مجری خبر می گوید:
سلام

و جنگ ها آغاز می شوند ...

پرواز نگاهش

جهان جمعه ام را بلعید

شیوا شیرمحمدی

هجر یعنی
من تو را
کم دارم

احمد کمائی

پرآوازه بود
نت خواستنت
پرنده ها
می رقصیدند
بهار
طلوع می کرد

یاسمن ایرانی

هر شب حوالی یادت
--بساط می کنم!
گاهی بیا وُ
عشقی،
لبخندی،،
چیزی،،،
بخر !


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

کشنده تر از گلوله 
نبودن توست! 
وقتی،
تمام روزهای سال را 
به انتظار نشستم وُ
نمی آیی!





سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

هر شب؛
شعرهایم را می بوسم،
به امیدی که
زیر لب زمزمه اش می کنی!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

سال هائی درازست،
شعرهایم می بارند...
***
موهایم سپید شده اند.!

طاقت دل به سر آمد!
یادگاری هایت را جمع کرده ام...
--یا بیا ببر،
--یا بیا بمان!
بی تو، هیچ چیز دنیا
--مفهومی ندارد.




لیلا طیبی (رها)

پنجره ام،،،
بُغض کرده ست!
گمانم؛
آسمان هم
هوس باریدن دارد!




لیلا طیبی (رها)

برو!
ماندن بی فایده ست،،،
اگرچه؛
دلِ رفتن
نداری!


لیلا طیبی (رها)

آسمان که دلش می گیرد،
--ابری می شود
نمی دانم
چرا من،
هوای گریه دارم!



لیلا طیبی (رها)

فلاکت داشت
حالِ کارگرِ سیاه...
...
میان ثروتی بی پایان
در معدن الماس!



لیلا طیبی(رها)

با یک واژه و
یک نگاه
صدایم کن
خواستنت
زیباترین ممنوعه جهان است

نجمه چترنور

دهان گل را می بویم،
جیب افرا را می کاوم
عقاید آقاقی را می پرسم؛
آه،،،
عجیب ست،
همه و همه
--به قداست تو؛
معترف اند!


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

کاش می دانستی
این خانه بی تو
قبرستانی ست
که هر شب 
میان آن دفن می شوم.




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

کلاغ که پر گرفت،
گونه های مترسک
از تنهایی خیس شد!.



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

پاییز که می شود
دستِ بارانی
خیالم را می گیرد،
نگاهم را به تاراج می برد!
که بلرزم
برگ
برگ.




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

همه چیز را
به خانه ی جدید بردم
اما دلم،
در خانه ای که زاده شدم
جا ماند.
شاعر:بهمن کاظمی (ب .باران)

چقدر عزیزی
شبیه مرگ می مانی
تا میبینمت نمیدانم
زندگی کنم
یا بمیرم !

فرزانه ایروان

«خوبم» را فقط
به «غریبه ها» می گوییم
آنانی را که دوست می داریم
در «آغوش» می گیریم
و گریه می کنیم...