سرمای اتش گفت مگر اتش هم سرما دارد و خندید. با لبخند محوی همراهیش کردم و گفتم:بله چرا که نه. اینبار بلند تر خندید و دیوانه ای را نثارم کرد،بعد هم راهش را کشید و رفت. رفت... رفت و اجازه نداد به او بگوییم که وقتی اتش جدایی پیوند پدر...
دلخسته از آواره‌گی‌ها، از ستم هستم شاید خبر داری که من اهل قلم هستم من بچه‌ی پایینِ شهرِ غرق در فقرم من شاعر تنهایی و تبعیض و غم هستم خاکستر نسلی که می‌سوزد ولی زیباست ویرانه‌ایی با قدمتِ دیروز بم هستم شاید برایت افت دارد کارگر باشم شاید میان خواستگاران...
بازم تو خونه مون میدون جنگه پدر سر درد داره مث هرشب نشسته پای دار قالی مادر داره می‌بافه غم می‌سوزه از تب دوباره صحبت تیر و تفنگه پدر افتاده یاد جبهه و جنگ بازم دلتنگ دریای جنوبه مث یه ماهی توو تُنگ دلتنگ هوای خونه طوفانی و سرده مث...
