متن مسکن

« مسککن »




من سالهای سال با آن واژه های سرخ
سر کردم عمری را که از هر سو گذر می‌کرد!

جای مسکن قطعه شعری میسرودم تا
تنها مسکن روی درد من اثر می‌کرد !

با واژه های درد گفتم حال و روزم را
بی شک خدا دائم به این...

بعد از آن ویرانیِ ارگِ وفای سینه‌ات
پایه‌های مسکن مهرت فنا شد در دلم

رسمِ آشوبی برایم یادگاری شد ز تو
یادمانی، از بلاها، پرجلا شد در دلم

و قهوه هایی که سر شب دم میشدند تا مرا تا صبح برای حرف زدن هایت بیدار نگه دارند
تبدیل شده اند به مسکن ها و قرص های خواب آور... برای فرار از آنچه به جا گذاشته ای!

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

آب
در زندانِ حوضِ حیات ، دیوانه شد
استعمالِ هر شبه ی قرصِ مُسَکنِ ماه
از آن روست....!

تنها مسکنی که روم اثر داره
مُسکن من خندهاته عشق جانم

مخدّر دارد آن چشمت، خمارم می کند گاهی
مسکّن دارد آغوشت، مگر محصول خشخاشی؟

بی شعوری
اگر درد داشت،بازم یه عده مسکن میخوردن و به کارشون ادامه میدادن

لبخند تو مسکن تمام دردهای کشف شده ی عالم است برایم...

آغوش تو....
علم را زیر سوال می برد....!
آنقدر آرامم می ڪند....
ڪه هیچ مسڪنی....جایش را نمی گیرد.

️️️

ترتیب مسکن ها:
+ کدئین..
+مرفین..
+ تو

اغوشت...

علم رازیرسوال می برد...

انقدرارومم می کندکه هیچ مسکنی جایش را نمیگیرد..!

دلم قرص است
وقتی مسکنم تویی...