متن نسرین حسینی

درقرن خاکستری
وشعله های خاموش عشق
نازا کردن ِنطفه ی زمین
در بغلگاه هوس
آتشی ست
زیر خاکستر
نسرین حسینی

تو فاتح سرزمین عشقی
ومن در فکر
فتح آغوش تو
نسرین حسینی

پابه پای تو آمدم
اما تو
به تمام احساس من
پشت پا زدی
نسرین حسینی

وقتی عطر تن تو
پیجیده است همه جا
حرف تازه ای نیست
در عطر تند سیگار
نسرین حسینی

ماه به ماه
نوشتم با بغض
احساس های سقط شده را
با تمام دردهای پا به ماهم

نسرین حسینی

وصله ی تن ما نیست
آنکه بر اندیشه ی پوسیده اش
حک کرد
وصله های توخالی را
نسرین حسینی

وقتی که در آینه صبح نیست نگاهت
دیگر نفس صبح در آدینه نپیچد

نسرین حسینی

ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام

دست در دست ، مرا دست بسر میکردی
نسرین حسینی

برحلقه عاشقان رسیدم
زیباتر از عاشقی ندیدم
نسرین حسینی

کاش قانون جدایی در جهان معنا نداشت
وصل معنی مینمود فصل در دل ها نداشت
نسرین حسینی

توهمان خاطره ی دیروزی
که مرا گوشه نشین خود کرد
نسرین حسینی

ما گنه کردیم ودل دادیم ، عشقی آتشین
تازه فهمیدیم این دلدادگی افسانه بود
نسرین حسینی

از همان روزی که گم کردی نشانم را
ردپاهایت میان شعرمن پیداست
نسرین حسینی

حالا که گرفتارم از آن خال لب دوست
باید به کدامین سند این عشق سپارم
نسرین حسینی

حرفی برای گفتنم دیگر نمانده
وقتی خدای عاشقان را خواب برده
نسرین حسینی

حالا که گرفتارم از آن خال لب دوست
باید به کدامین سند این عشق سپارم
نسرین حسینی

جز یاد توای دوست کسی خاطر ِ مانیست

تا پاک کند تلخ ترین خاطره ها را

نسرین حسینی

در سوزش پروانه ها شمعی ندارد ادعا

از عشق میباشد چنین پروانه ای جان میدهد

نسرین حسینی

کافه قهوه ی چشمانم
بهانه دارد
مخدر چشمانت را

نسرین حسینی

در این زمانه ی سرد ِ جانگاه
باید
قصه هزار ویک شب را نوشت
وقتی زمان ِ خاموشی صداست
نسرین حسینی

راه من انحنای چشم توست
پلکی  نزن 
که چادر زده ام
در دشت چشمانت
نسرین حسینی

تاول های پاهایم
گواه سنگ ریزه های ست
که در پیچ و خم زندگی
پای دلم را خراشیدند

نسرین حسینی

به رقص در میاورند
واژه ها باتو
تمام زنانگی مرا
بگو با کدام ساز برقصم
نسرین حسینی

پنجره فولاد نگاهت
را باز کن
که دخیل بسته ام
به ضریح چشمانت
نسرین حسینی