سپیدارِ سپیده، شد شکوفا در احساسم شکفت امواجِ رویا به چشم اندازِ زیبای نگاهت دوباره، دوختم چشمِ دلم را زهرا حکیمی بافقی، کتاب دل گویه های بانوی احساس
پنجره ای را که آزارت می دهد ببند هرچند که چشم انداز زیبا باشد
خودم را از همه دریغ میکنم پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم خورشید را به خانه دعوت میکنم ... آفتاب دستو دلباز...
تو نمی‌توانی به سوی افق‌های تازه شنا کنی ، مگر اینکه شهامت از دست دادن چشم‌انداز ساحل را داشته باشی ...
دی‌ماهی جان، زیباترین چشم‌انداز تندیس نگاه توست و قشنگ‌ترین لحظه، لحظه روییدن توست سالروز تولدت را با تقدیم یک سبد گل سرخ تبریک می‌گویم.
امروز تصور می کنم بدونِ تو هیچ لحظه ای زنده نبودم و نمی توانستم زندگی کنم تو چشم اندازی در زندگیم قرار دادی که هیچ کجا و با هیچ کسِ دیگر آن را نیافتم قدرِ تمامِ مهربانی هایت، دلسوزی هایت و کوشش و تلاشی که برایِ زندگی مان داری را...
