متن تندیس

تندیسی شده ام
خیره به ماه
و زاغِ سیاه را
چوب می زنم؟؟؟
ولتاژ ِ تنت
خشک کرد
اندام مرا .

مستِ بویِ عشقِ قلابی شدم
تا در آخر مرده ای ماند از تنم
تو دگر از عاشقی اَت دم نزن!
که تماما مرثیه و ماتم اَم
ردِ چشمم را بگیر و تو ببین
این منم یا اینکه تندیسِ غمم؟!
شیما رحمانی

تو،،،
شاعری!
وَ من؛
تندیسِ شعرهایت!


(رها)

تندیس خوشنامیِ تو، بر گردنم آویختم
فرسنگ ها دورم ولی، با روح تو آمیختم

تندیسی از چشمان زیبای تو خواهد شد
ویرانه ام روزی اگر از نو بنا گردد ...

تندیس جاودانه ایثار و فداکاری، پدر نازنینم

به کمال روح انسان، به حیات جسم ، به تمام دنیا، به صدای رعد و طوفان، به نسیم عهد و پیمان، به خدای جسم و روحم، به نگاه پر شکوهت، که تو را عاشقانه می پرستم. روزت مبارک.

آن‌سوی دریاها زمینی است
با فرشی از آب
مردانِ قایقران سحرخیز
بر مَرکبِ باد
چون عطرِ شاخِ پرشکوفه
رد می‌شوند از هر درِ باز
تا بادبان‌ها را برافرازند از خواب
آن‌گاه در پهنای ناآرامِ دریا
دل را سپارند بر بالِ موج و
آهنگ سازند
از آن زمینِ آسمانی
از تپّه‌های...

دی‌ماهی جان، زیباترین چشم‌انداز تندیس نگاه توست
و قشنگ‌ترین لحظه، لحظه روییدن توست
سالروز تولدت را با تقدیم یک سبد گل سرخ تبریک می‌گویم.