و من که چلچله در آسمان تهرانم هنوز عاشق پرواز زیر بارانم خزان رفت و زمستان هم به اتمام است ومن که راهیِ یک نوبهار عریانم سری سخن بگشای و کلامی با من گوی منی که بی تو اسیر و مطیع فرمانم تو شمع روزنه‌ای روزگار تلخ منی بیا برای...
امروز جمعه نیست، ولی با نبودنت مانند عصر جمعه ی تهران دلم گرفت
حتی همین تهرانِ تا تجریش آلوده عاشق که باشی آسمان محشری دارد...
تهران بدونِ تو تهرانِ دیگری ست هر کس کنارِ تو انسانِ بهتریست
بعد از تو هی سیگار،هی سیگار،هی سیگار تهران پر از دود است،وقتش نیست برگردی؟
تهران تنها شهر دنیاست که 12 میلیون نفر جمعیت داره و هر 12 میلیون نفر معتقدن«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر!»
دیگر خالی خالی ام تهران اشک می ریزد من شعر می نویسم
این روزها مثل ریال از اعتبار افتاده اى و مثل ذرات آلاینده معلق در هواى تهران فراوانى...چقدر مبتذل شده اى مرگ
تهران پر شده است از نفس های تو چطور دلشان می آید بگویند هوایش آلوده است ...؟
در دل این گربه که ایران ماست دود سیاهی ست که تهران ماست بوی بدی در همه جا پر شده بوی مدیریت بحران ماست
بی تو تهران چیست؟ آیا از بلندی دیده ای؟ آسمانی تیره برجی کج دماوندی کثیف...
