چهارشنبه , ۱۴ آذر ۱۴۰۳
امروز جمعه نیست، ولی با نبودنتمانند عصر جمعه ی تهران دلم گرفت...
حتی همین تهرانِ تا تجریش آلودهعاشق که باشی آسمان محشری دارد......
تهران بدونِ توتهرانِ دیگری ستهر کس کنارِ توانسانِ بهتریست...
بعد از تو هی سیگار،هی سیگار،هی سیگارتهران پر از دود است،وقتش نیست برگردی؟...
تهران تنها شهر دنیاست که 12 میلیون نفر جمعیت داره و هر 12 میلیون نفر معتقدن«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر!»...
دیگر خالی خالی امتهران اشک می ریزدمن شعر می نویسم...
این روزها مثل ریال از اعتبار افتاده اى و مثل ذرات آلاینده معلق در هواى تهران فراوانى...چقدر مبتذل شده اى مرگ...
می بوسمت یک روز در میدان_آزادیمی بوسمت وقتی که تهران دست ما افتادمی بوسمت وقتی صدای تیر ها خوابیدمی بوسمت وقتی سلاح از دست ما افتاد.......
تهران پر شده است از نفس های تو چطور دلشان می آید بگویند هوایش آلوده است ...؟...
در دل این گربه که ایران ماستدود سیاهی ست که تهران ماستبوی بدی در همه جا پر شدهبوی مدیریت بحران ماست...
بی تو تهران چیست؟آیا از بلندی دیده ای؟آسمانی تیرهبرجی کجدماوندی کثیف......
